Użyte pojęcie "reprezentacja" /art. 2 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie musi odnosić się do "okazałości, wystawności", a odnosi się do "dobrego reprezentowania się firmy", które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów
Obowiązek zgłoszenia zmiany danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym odnosi się do sytuacji, gdy zmieniły się dane już zarejestrowanego podmiotu, a nie sytuacji, w której dotychczasowy podmiot przekształcił się /a zatem przestał istnieć/ w inny podmiot.
Zasadą wynikającą z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest opodatkowanie sprzedaży stawką 22 procent. Ciężar dowodu, że w kwocie ogólnej sprzedaży mieściły się także towary opodatkowane stawką 7 procent, spoczywa na podatniku.
Przy stosowaniu przepisu art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy stosować regułę lex benignior nakazującą uznać za wiążącą ustawę bardziej łaskawą dla sprawy czynu naruszającego prawo.
Ustawodawca w art. 14 ust. 10 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie uzależnił stosowania zwolnienia od podatku VAT od tego, czy na podatniku ciąży obowiązek podatkowy w akcyzie. Wyrobem akcyzowym jest towar wymieniony w załączniku nr 6 do ustawy niezależnie od tego, czy podatek został zapłacony przez sprzedawcę
1. Podatnikiem zostaje się przez sam fakt wykonywania czynności, polegających między innymi na sprzedaży towarów i odpłatnym świadczeniu usług /art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Fakt bycia lub nie bycia podatnikiem nie zależy wcale od woli danej osoby. W szczególności nie zależy od tego, czy ktoś pobierał
Podatek VAT jest podatkiem sformalizowanym. Pismo podatnika informujące urząd skarbowy o osiągnięciu limitu obrotu, a więc o utracie prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług, oraz zawierające prośbę o przesłanie stosownych i bliżej nie określonych druków nie może być utożsamiane z dokonaniem sformalizowanego zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 i art. 11 ustawy z dnia
Usługi konwojowania towarów na terytorium Polski nie są usługami transportu międzynarodowego, do których zalicza się usługi wymienione w par. 59 ust. 1 i 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./. Usługi konwojowania nie są również związane bezpośrednio z organizacją eksportu towarów
Dokumenty wystawione przez skarżącego, w których w rubryce nabywca wpisywano "X" lub "domyślny" nie odpowiadały wymogom przewidzianym dla rachunków uproszczonych. Jednocześnie jednak stanowiły one potwierdzenie dokonanej transakcji i dlatego organy skarbowe były uprawnione do przyjęcia, że sprzedaż ta dokonana została na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej /art. 32 ust.
Zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przepis ten ma zastosowanie przy spełnieniu dwóch przesłanek, tj. nieprowadzenia lub nierzetelnego prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy oraz określenia wartości nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania. W przypadku zatem
Art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ przewiduje więcej niż jedno zwolnienie od opłaty skarbowej. Pierwsze wynika bowiem z początkowej części tego przepisu i dotyczy umów sprzedaży i innych w tym miejscu wymienionych, zawieranych przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i
Opierając swe rozstrzygnięcie na przepisie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ organ orzekający nie może korygować kwot podatku wynikających z faktury lecz powinien przyjmować je w wielkościach z niej wynikających.
Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wiążą kwestii możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z dobrą lub złą wiarą podatnika czy też z jego zawinieniem, a uzależniają możliwość obniżenia od spełnienia obiektywnych warunków, jakimi winna odpowiadać faktura, w której podatek został naliczony.
1. Za uprawnionego przewoźnika międzynarodowego /par. 5 rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług - Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ może być uznany jedynie podmiot gospodarczy posiadający koncesję wydaną na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania transportu międzynarodowego /Dz.U. nr 75 poz. 332/. 2. Przepis art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 8 stycznia
Nie ma racji organ odwoławczy, gdy w odpowiedzi na skargę stwierdza, że nie ma obowiązku ustosunkowania się do podniesionych w skardze okoliczności dotyczących kontaktów strony z organem podatkowym I instancji. Niezależnie bowiem od tego, czy okoliczności te były podnoszone w toku postępowania przed organem II instancji czy też nie, organ, którego rozstrzygnięcia skarga dotyczy, ma obowiązek ustosunkować
1. Przewidziana w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ sankcja utraty prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony odnosi się tylko do tej części działalności, co do której obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących został naruszony. 2. Nie jest możliwe kumulowanie sankcji z art
Wydruk komputerowy nie jest dokumentem przesądzającym ani o charakterze transakcji, ani też nie stanowi podstawy obliczenia podatku. Dla celów podatkowych decydujące znaczenie świadczące o charakterze sprzedaży miały tylko dowody źródłowe, co w tym przypadku oznaczało rachunki uproszczone. Te więc dowody powinny stanowić przedmiot kontroli i na ich podstawie organy winny obliczyć wielkość sprzedaży
1. Dopiero nowelą z dnia 21 listopada 1996 r. /Dz.U. nr 137 poz. 640/ został, w ustawie o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, dodany przepis art. 27 ust. 7, zgodnie z którym po rozpoczęciu kontroli podatnik nie może dokonywać zmian w deklaracji podatkowej. Natomiast w latach 1994-1995 /których dotyczyła kontrola/ korekty deklaracji podatkowej można było dokonać od czasu wydania przez
Postępowanie organów podatkowych prowadzące do ograniczenia udziału strony w postępowaniu i niewyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy i stanowi naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
1. Treść art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wskazuje, że dla dokonania odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego nie ma znaczenia, czy podatek ten pomniejsza podatek należny od sprzedaży tego samego towaru. Oznacza to, że dla dokonania odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu danego towaru,
W stanie prawnym obowiązującym w 1993 r., kiedy nie obowiązywał jeszcze przepis art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /dodany ustawą z dnia 9 grudnia 1993 r. - Dz.U. nr 129 poz. 599/, podatnik nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony określony w rachunku uproszczonym, z tym że podstawa braku tego uprawnienia
Jakkolwiek istotnie brak jest przepisów nakazujących stronom umowy sprawdzania dla celów podatkowych wiarygodności kontrahenta, to jednak ryzyko wynikające z zawierania transakcji z tzw. nieistniejącym podmiotem gospodarczym, bez wątpienia obciąża podatnika, który zamierza skorzystać z uprawnienia określonego w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku
Wyłączenie zaniechania poboru podatku od towarów usług, określone w par. 3 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów usług od zakładów pracy chronionej /M.P. z 1995 nr 2 poz. 27/, dotyczy zakładów pracy chronionej będących podmiotami, o których mowa w art. 35 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów usług oraz o podatku
Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje z chwilą wydania towaru. Jeżeli sprzedaż towaru powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury /nie później niż w 7 dni od wydania towaru/.
