Wyrok NSA z dnia 21 maja 1985 r., sygn. SA/Po 320/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Wyrok NSA z dnia 10 czerwca 1985 r., sygn. III SA 158/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 1985 r., sygn. SA/Lu 231/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Wyrok NSA z dnia 20 czerwca 1985 r., sygn. SA/Kr 849/84

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339; zm. Dz.U. 1976 nr 40 poz. 231/, wydatki poniesione w bonach towarowych Banku PKO na zakupy w ramach eksportu wewnętrznego przelicza się na złote polskie według kursu dolara USA, ustalonego przez Narodowy Bank Polski na podstawie przysługujących temu Bankowi

Wyrok NSA z dnia 26 czerwca 1985 r., sygn. III SA 488/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Zastosowanie opłaty za kartę podatkową w wysokości stawki maksymalnej wynikającej z tabeli, a ponadto podwyższonej w trybie par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 43 poz. 196 ze zm./, wymaga wykazania, że działalność

Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 1985 r., sygn. III SA 171/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

1. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ ustanawiający terminy /3-letni bądź 5-letni/, w czasie których możliwe jest wydanie decyzji w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, ogranicza jedynie możliwość wydania takiej decyzji. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Wyrok NSA z dnia 16 lipca 1985 r., sygn. III SA 601/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Również wtedy, gdy organ podatkowy jest uprawniony do ustalenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz. U. nr 27 poz. 111 ze zm./, ciąży na nim obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych kroków dla ustalenia tej podstawy w sposób możliwie najbardziej zbliżony do jej rzeczywistej wysokości, a zatem nie może on przyjmować

Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 1985 r., sygn. SA/Po 587/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ podstawę opodatkowania stanowi wartość lokalu mieszkalnego lub prawa własności do budynku mieszkalnego, będącego przedmiotem spadku albo umowy darowizny, i od wartości prawa dziedziczonego bądź darowanego wyłącza się kwotę 900.000 zł niezależnie od ilości /liczby/ spadkobierców

Wyrok NSA z dnia 8 sierpnia 1985 r., sygn. SA/Gd 607/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Podstawę do orzeczenia o utracie przez podatnika prawa do korzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej na podstawie par. 31 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1982 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej może stanowić wyłącznie ustalenie, że podatnik korzystał z usług osób nie zatrudnionych

Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 1985 r., sygn. SA/Po 703/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym został znowelizowany ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym w ten sposób, że wyrazy "są gromadzone" zastąpiono wyrazami "zostały nabyte". W związku z tym powołany przepis art. 7 ust. 3 uzyskał odmienną treść od pierwotnie obowiązującej. Według obowiązującego prawa nie wchodzi w grę gromadzenie

Wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 1985 r., sygn. SA/Wr 430/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Pogląd, że podstawę obliczenia opłaty skarbowej od zniesienia współwłasności i działu spadku stanowi kwota spłaty na rzecz poszczególnych spadkobierców, w świetle par. 48 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1975 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 45 poz. 241/ należy uznać za nietrafny.

Wyrok NSA z dnia 19 września 1985 r., sygn. SA/Wr 477/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Jeżeli zachodzą określone ustawą przesłanki odpowiedzialności osób trzecich za powstałe zaległości podatkowe, to organ podatkowy zobowiązany jest do orzeczenia odpowiedzialności w formie odrębnej decyzji, a odstąpić od wydania takiej decyzji może tylko z uwagi na zasady współżycia społecznego lub inne ważne względy społeczne.

Wyrok NSA z dnia 30 września 1985 r., sygn. SA/Wr 534/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Stosownie do postanowienia przepisu par. 49 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie opłaty skarbowej, podstawą obliczenia opłaty skarbowej przy zamianie samochodów - jeżeli przedmiotem zamiany jest samochód nabyty jako nowy od jednostki gospodarki uspołecznionej - jest wartość rynkowa tego samochodu, a jeśli oba samochody objęte zamianą zostały nabyte od jednostek

Wyrok NSA z dnia 30 września 1985 r., sygn. SA/Wr 524/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

"Samochodem nabytym jako nowy od jednostki gospodarki uspołecznionej" jest samochód sprzedawany lub zamieniony w okresie pierwszego lub drugiego roku od daty nabycia w jednostce gospodarki uspołecznionej. Wszystkie inne sprzedawane lub zamienione samochody nie odpowiadające temu kryterium obejmuje kategoria "pozostałych samochodów" /par. 45 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 maja

Wyrok NSA z dnia 3 października 1985 r., sygn. SA/Gd 787/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Z brzmienia przepisu par. 6 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie podatków obrotowego i dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej /Dz.U. nr 43 poz. 195/ wynika jedynie, że powinien zachodzić związek przyczynowy między zbyciem spółdzielczego prawa do lokalu w spółdzielni budowlano-mieszkaniowej a nabyciem

Wyrok NSA z dnia 10 października 1985 r., sygn. SA/Kr 883/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Przewidziana w par. 9 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1983 r. w sprawie podatku wyrównawczego /Dz.U. nr 42 poz. 189/ ulga inwestycyjna z tytułu założenia lub powiększenia istniejących sadów ma zastosowanie do wszystkich rodzajów drzew owocowych stanowiących sady.

Wyrok NSA z dnia 11 października 1985 r., sygn. III SA 984/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Występujące w przepisach prawnych pojęcia "podatnik nie będący jednostką gospodarki uspołecznionej" oraz "jednostka gospodarki uspołecznionej" są pojęciami normatywnymi wchodzącymi w skład polskiego systemu prawa, a więc zespołu norm prawnych obowiązujących na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zakres pojęcia jednostki gospodarki uspołecznionej określa Kodeks cywilny i ustawy szczególne

Wyrok NSA z dnia 11 października 1985 r., sygn. SA/Wr 579/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Jeżeli przedmiotem darowizny jest budynek wymieniony w art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę wymiaru podatku w oparciu o przepisy tej ustawy stanowi wartość przedmiotu darowizny, ustalana na podstawie szacunku PZU, przyjętego dla celów obowiązkowego ubezpieczenia tego budynku w chwili powstania obowiązku podatkowego, niezależnie od tego, czy właściciel zgłosił budynek

Wyrok NSA z dnia 15 października 1985 r., sygn. SA/Kr 909/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Wyrok NSA z dnia 22 października 1985 r., sygn. SA/Kr 749/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

O zastosowaniu jednej ze stawek podatku od wynagrodzeń jakie przewidziane są w par. 3 pkt 1 lit. "a" i lit. "b" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 listopada 1983 r. w sprawie uznania przychodów agentów wykonujących działalność w imieniu jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy na warunkach zlecenia za podlegające podatkowi od wynagrodzeń oraz w sprawie opłacania podatku wyrównawczego

Wyrok NSA z dnia 22 października 1985 r., sygn. III SA 942/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

W kontekście przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1984 r. w sprawie opodatkowania podatkiem obrotowym i dochodowym przychodów ze sprzedaży ewidencjonowanej przyjąć należy, że za podatników uznały one również spółki, które mogą być opodatkowane na tych samych zasadach, co podmioty określone w par. 1 ust. 1. Odmienna interpretacja sprawiałaby, że warunki, uprawnienia i obowiązki

Wyrok NSA z dnia 30 października 1985 r., sygn. SA/Wr 585/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

1. Mechanizm wyznaczania wielkości należnego podatku przez ustalenie podstawy opodatkowania, wielkości osiągniętego obrotu i dochodu i zastosowanie odpowiednich stawek procentowych podatku obrotowego i dochodowego, może mieć dla wyznaczenia stawki karty podatkowej jedynie znaczenie pomocnicze - np. dla uzasadnienia wymiaru stawki w górnej granicy przewidzianej w tabeli stanowiącej załącznik rozporządzenia

Wyrok NSA z dnia 30 października 1985 r., sygn. SA/Wr 685/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

1. Mechanizm wyznaczania wielkości należnego podatku przez ustalenie podstawy opodatkowania, wielkości osiągniętego obrotu i dochodu i zastosowanie odpowiednich stawek procentowych podatku obrotowego i dochodowego, może mieć dla wyznaczenia stawki karty podatkowej jedynie znaczenie pomocnicze - np. dla uzasadnienia wymiaru stawki w górnej granicy przewidzianej w tabeli stanowiącej załącznik rozporządzenia

Wyrok NSA z dnia 18 listopada 1985 r., sygn. III SA 1075/85

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

Niewpisanie przez pracownika zakładu rzemieślniczego do ewidencji kwoty uzyskanej ze sprzedaży nie zwalnia od odpowiedzialności za to właściciela tego zakładu. Osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe i za wykonanie wszystkich obowiązków z tym związanych jest podatnik, to jest osoba zobowiązana do uiszczenia podatku z tytułu ciążącego na niej obowiązku podatkowego.