Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 12 kwietnia 2010 r., sygn. KIO/UZP 381/10
Postawienie warunków udziału w postępowaniu w zakresie wykazania dwukrotnie większego doświadczenia niż przewidywania wielkość zamówienia jest niezgodna z naczelną zasadą zamówień publicznych wyrażoną w art.
1) Art. 191 ust. 3 Pzp wyznacza granice rozpoznania zarzutów odwołania. Izba nie może orzekać, co do zarzutów, które nie były zawarte w proteście. 2) Przy ocenie zarzutów odwołania należy wziąć pod uwagę trzy czynniki kształtujące kryteria oceny ofert: wagę kryteriów - relacje kryterium
W Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) nie można zmieniać przepisów powszechnie i legalnie obowiązujących.
Przy określaniu przedmiotu zamówienia, zwłaszcza przy jego precyzyjnym opisie Zamawiający winien wykazać jak największą czujność, gwarantująca mu osiągnięcie celu, jaki zamierza osiągnąć, jednakże przy zachowaniu zasady uczciwej konkurencji.
Zamawiający może stawiać dla swoich potrzeb wyższe wymagania niż standardowe, jednak nie może sformułować ich w taki sposób, który wyeliminowałby innych potencjalnych wykonawców.
Z samego faktu, iż cena oferty odwołującego się jest wyższa, niż kwota podana przez zamawiającego zgodnie z art. 86 ust. 3 Pzp nie należy wywodzić ex lege braku możliwości uznania jego oferty za najkorzystniejszą i zawarcia z odwołującym się umowy w sprawie zamówienia publicznego.
1) Przepis art. 97 ust. 1 pkt 7 ustawy pzp (.) może mieć zastosowanie jeśli postępowanie obarczone jest wadą uniemożliwiającą zawarcie ważnej umowy o zamówienie publiczne. Przy czym pomiędzy wadliwością postępowania a nieważnością umowy musi istnieć adekwatny związek przyczynowo - skutkowy.