Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 14 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Go 308/23

Środki unijne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Damian Bronowicki Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Andrzejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi Ł. G. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2019 oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Skarżący, Ł.G., wniósł skargę na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lipca 2023 r. (powoływanego dalej jako: organ odwoławczy, organ drugiej instancji, Dyrektor OR ARiMR), który uchylił w całości decyzje organu pierwszej instancji z [...] kwietnia 2021 r. o odmowie przyznania na 2019 rok: Jednolitej Płatności Obszarowej na 2019 r. i nałożeniu sanacji, przyznania płatności za zielenienie, odmowie przyznania płatności redystrybucyjnej i nałożeniu sankcji oraz o odmowie przyznania płatności dla młodych rolników i nałożeniu sankcji. Jednocześnie organ odwoławczy orzekł o odmowie przyznania skarżącemu płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2019.

Z akt sprawy wynika następujący stan faktyczny.

Skarżący złożył w Biura Powiatowego ARiMR wniosek o przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2019. Łączna powierzchnia działek rolnych zadeklarowanych przez stronę do płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2019 w w/w wniosku wyniosła 125,42 ha.W następstwie poczynionych ustaleń w trakcie kontroli administracyjnej Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w dniu [...] kwietnia 2021 r. wydał decyzję w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego. Organ I instancji odmówił stronie przyznania płatności na 2019r. oraz nałożył sankcję w łącznej wysokości 72.957,49 zł.Od decyzji organu I instancji Skarżący złożyła odwołanie. Dyrektor ARiMR decyzją z dnia [...] grudnia 2021 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu wskazał m.in., że złożone odwołanie zawiera argumenty mające wpływ na wynik przedmiotowego rozstrzygnięcia jednak wyłącznie w zakresie dotyczącym sankcjonowania wnioskodawcy. Pełnomocnik strony zakwestionował zasadność zastosowania wobec strony sankcji w łącznej kwocie 72.957,49 zł. Organ wskazał, że regulacja określona w art. 60 Rozporządzenia 1306/2013 przewiduje jedynie nie przyznanie korzyści (w tym wypadku płatności) w przypadku stwierdzenia wystąpienia stworzenia sztucznych warunków. Brak jest natomiast we wskazanym przepisie prawa mowy o jakimkolwiek sankcjonowaniu wnioskodawcy. Tym samym organ odwoławczy "korzystając z przysługujących uprawnień oraz uwzględniając obowiązujące przepisy prawa uchylił decyzję i jednocześnie na podstawie art. 138 §1 pkt 2 Kpa oraz innych wyżej cytowanych przepisów prawa orzekł o odmowie przyznania płatności na 2019 r. dla Ł.G. bez nakładania sankcji finansowych". Decyzja organu odwoławczego została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z 19 maja 2022 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Go 109/22 uchylił zaskarżoną decyzję w całości. Uzasadniając wyrok Sąd wskazał m.in., że na podstawie art. 107 § 3 k.p.a. uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa.Zgodnie z powołaną regulacją prawną, relacje pomiędzy uzasadnieniem a rozstrzygnięciem decyzji są ścisłe i nie może być między nimi rozbieżności. Obie części stanowią jedność w znaczeniu materialnym i formalnym, żadna z nich nie może istnieć oddzielnie w obrocie prawnym i powinny być ze sobą spójne wewnętrznie. Sąd podkreślił, że z rozstrzygnięcia zaskarżonej decyzji wynika, że Dyrektor ARiMR utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Natomiast w uzasadnieniu decyzji (str. 60) organ wskazał, że uchylił decyzję organu I instancji i jednocześnie orzekł o odmowie przyznania płatności na rok 2019 dla Strony bez nakładania sankcji finansowych. Taka rozbieżność pomiędzy rozstrzygnięciem decyzji, a jej uzasadnieniem spowodowała, że decyzja ta wydana została z naruszeniem art. 107 k.p.a. i miała istotny wpływ na rozstrzygnięcie. W istocie trudno ocenić, czy organ utrzymał w mocy decyzję czy też jednak uchylił decyzję organu I instancji w całości i odmówił przyznania płatności bez nakładania sankcji. Wadliwości tej nie usuwa fakt, że organ przed powołaniem podstawy prawnej, wydany akt nazwał "Decyzja nr [...] o uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości oraz odmowie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2019", skoro w sentencji wskazał, że utrzymuje decyzję organu I instancji w mocy.Istniejąca rozbieżność pomiędzy rozstrzygnięciem a uzasadnieniem decyzji organu odwoławczego, skutkuje koniecznością wyeliminowania z obrotu prawnego wydanej w sprawie decyzji, gdyż została onawydana z naruszeniem przepisów postępowania w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.).