Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Gd 525/23

Wodne prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Diana Trzcińska Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) po rozpoznaniu w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi L. B. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia 14 kwietnia 2023 r. nr GD.RUZ.4231.18.9.2021.IG w przedmiocie legalizacji urządzenia wodnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga L. B. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia 14 kwietnia 2023 r. nr GD.RUZ.4231.18.9.2021.IG w przedmiocie legalizacji urządzenia wodnego wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Wnioskiem z 20 października 2020 r. (skorygowanym 20 listopada 2020 r.) L. B. (dalej: "wnioskodawca", "skarżący") wystąpił do Dyrektora Zarządu Zlewni w Toruniu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie (dalej: "Dyrektor Zarządu Zlewni w Toruniu", "organ pierwszej instancji") o wydanie pozwolenia wodnoprawnego.

Wnioskodawca wystąpił o legalizację istniejącej grobli zlokalizowanej na jeziorze Ł. (działka nr [...], obręb [...], gmina Iława) na wysokości działki nr [...] (obręb [...], gmina Iława), w ramach uzupełnień istniejącego zagospodarowania działki nr [...], na której zlokalizowana jest stanica wodna.

Decyzją z 12 marca 2021 r. Dyrektor Zarządu Zlewni w Toruniu, na podstawie art. 190 ust. 1 i 2 oraz art. 397 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz.U. z 2020 r., poz. 310 ze zm.) - dalej: "Prawo wodne", odmówił legalizacji przedmiotowego urządzenia wodnego.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podał, że zgodnie z art. 190 ust. 1 i 2 Prawa wodnego, legalizacja urządzenia wodnego jest możliwa w przypadku gdy nie narusza ono m.in. postanowień miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Z poczynionych ustaleń wynika, że wnioskodawca wykonał nasyp z piasku porośnięty trawą w kształcie czworokąta o powierzchni 212 m2, maksymalnej szerokości 10,13 m i maksymalnej długości 23,35 m, stanowiący dojście do projektowanego pomostu pływającego. Nasyp ten, zdaniem organu I instancji, nie stanowi urządzenia wodnego, a nadto jego wykonanie naruszyło ustalenia zawarte w uchwale Rady Gminy Iława nr XIII/108/2003 z 3 grudnia 2003 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Iława (Dz.Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2004 r. Nr 11, poz. 196) - dalej: "Uchwała XIII/108/2003". Działka, na której zlokalizowany jest ww. nasyp, to teren w strefie ochrony jezior o szerokości min. 70 m, gdzie zakazuje się stawiania obiektów budowlanych (z wyjątkiem obiektów związanych z obsługą ruchu turystycznego jak: kąpielisk, pól biwakowych, stanic wodnych z częścią gastronomiczną itp.) i gospodarki rybackiej - magazyny, lodownie, hangary itp., urządzenia ogródków działkowych, stosowania i składowania nawozów mineralnych, niszczenia naturalnej linii brzegowej, uszczuplenia trwałej zieleni w postaci: siedlisk krzewiastych i drzewiastych zasobów wzdłuż cieków wodnych, naturalnych siedlisk roślinności przywodnej i bagiennej (szuwary, trzcinowiska, łozy itp.), kompleksów leśnych oraz rozrzuconych niewielkich zespołów leśnych atrakcyjnych krajobrazowo. Wykonany nasyp może przyczynić się do zniszczenia pojemności jeziora i zdolności gromadzenia wód powierzchniowych, jego wykonanie spowodowało zniszczenia naturalnego siedliska roślinności przywodnej.