Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Gd 360/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędzia WSA Diana Trzcińska Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi D. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 16 lutego 2023 r., nr SKO Gd/5049/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję a także poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Skarszew z dnia 25 sierpnia 2022 r., nr GOPS.ŚR.000759.08.2022; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącej D. J. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarga D. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 16 lutego 2023 r., nr SKO Gd/5049/22, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

W dniu 27 czerwca 2022 r. skarżąca złożyła wniosek o przyznanie jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad matką – M. J. (urodzoną 23 maja 1941 r.), legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydanym na stałe przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. w dniu 2 listopada 2015 r., ze wskazaniem, że wymaga ona stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Burmistrz S. decyzją z dnia 25 sierpnia 2022 r., nr GOPS.ŚR000759.08.2022, wydaną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 i art. 17 ust. 1b pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2022 r., poz. 615 ze zm.), odmówił przyznania skarżącej wnioskowanego świadczenia.

Uzasadniając wydaną decyzję, organ wskazał, że brak jest związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy sprawowaniem przez skarżącą opieki nad matką a rezygnacją przez skarżącą z aktywności zawodowej i zarobkowania. Organ wskazał przy tym, że ze zgromadzonej w sprawie dokumentacji wynika, że skarżąca pracowała w latach 1988 – 2012. Potem, od 2012 r. do 2017 r. skarżąca zarejestrowana była w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. Od marca 2017 r. do czerwca 2017 r. zatrudniona była na umowie zlecenie. Od czerwca do lipca 2017 r. zarejestrowana była w Urzędzie Pracy a od lipca 2017 r. do października 2021 r. pobierała specjalny zasiłek opiekuńczy. Od listopada 2021 r. skarżąca ponownie jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy. Tym samym, w ocenie organu, nie można mówić o bezpośredniej rezygnacji przez skarżącą z zatrudnienia w związku z opieką nad matką. Nadto, duża część czynności, jakie wykonuje skarżąca w związku z opieką nad matką to czynności, które są wykonywane w toku normalnego funkcjonowania rodziny. Podczas wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu 21 lipca 2022 r. ustalono bowiem, że skarżąca opiekuje się matką, wykonując następujące czynności: dbanie o higienę, sprzątanie, pranie, przygotowanie i podawanie posiłków, czyszczenie kotła CO, przynoszenie opału, rozpalanie ognia i utrzymywanie ciepła w domu, pielęgnacja ogrodu, koszenie trawy, spędzanie wspólnego czasu. Przy tym, organ wskazał, że razem ze skarżącą i jej matką mieszka jeszcze siostra skarżącej, która obecnie przebywa na świadczeniu przedemerytalnym i nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Zdaniem organu, siostra skarżącej mogłaby odciążyć skarżącą w opiece nad matką, co umożliwiłoby podjęcie przez skarżącą zatrudnienia chociażby w niepełnym wymiarze czasu pracy lub w formie pracy zmianowej. Organ zwrócił przy tym uwagę, że skarżąca i jej siostra otrzymały darowiznę nieruchomości od rodziców w zamian za opiekę nad rodzicami na starość i w chorobie.