Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 października 2023 r., sygn. I SAB/Wr 244/23

Cudzoziemcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dagmara Dominik - Ogińska, Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Haberka, asesor WSA Iwona Solatycka (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 26 października 2023 r. sprawy ze skargi S. J.reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego M. J. na przewlekłe prowadzenie przez Wojewodę Dolnośląskiego postępowania w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy I. stwierdza, że Wojewoda Dolnośląski przewlekle prowadzi postępowanie w sprawie z wniosku strony skarżącej; II. zobowiązuje Wojewodę Dolnośląskiego do załatwienia sprawy w terminie 60 dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy III. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Dolnośląskiego ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa; IV. przyznaje od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej sumę pieniężną w kwocie 400,00 zł (trzysta złotych); V. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 597,00 (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Postępowanie przed organem.

Przedmiotem skargi S. J. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego M. J. z K. (dalej: Skarżąca, Strona) jest przewlekłość postępowania Wojewody Dolnośląskiego (dalej: Organ) w sprawie wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy

Jak wynika z akt sprawy, w dniu 7 września 2022 r. Skarżąca złożyła wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. Pismem z dnia 23 marca 2022 r. Strona wniosła ponaglenie. Pismem z dnia 16 czerwca 2023 r. Wojewoda wezwał Stronę do osobistego stawiennictwa i uzupełnienia dokumentów w sprawie. Pismem z dnia 16 czerwca 2023 r. Wojewoda, powołując się na art. 109 ust. 1 ustawy z grudnia 12 grudnia 2022 r. o cudzoziemcach (Dz. U z 2023 r., poz. 519ze zm.) wystąpił do wskazanych w piśmie służb o podanie czy pobyt skarżącego na terenie kraju stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.