Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 października 2023 r., sygn. III SA/Kr 934/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski Sędziowie Sędzia WSA Jakub Makuch (spr.) Asesor WSA Marta Kisielowska Protokolant Specjalista Dominika Janik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2023 r. sprawy ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 1 marca 2023 r. nr SKO.ŚR/4111/14/2023 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi E. S. (dalej: "skarżąca") jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z 1 marca 2023 r. (nr SKO.ŚR/4111/14/2023) utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy N. z 15 grudnia 2022 r. (nr [...]) w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia.

W stanie faktycznym sprawy skarżąca pismem z 28 października 2022 r. wniosła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w związku z opieką nad niepełnosprawną w stopniu znacznym J. P., tj. babcią skarżącej.

Po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego organ I instancji decyzją z 15 grudnia 2022 r. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia. Jako podstawę rozstrzygnięcia odmownego organ powołał art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.; dalej: ustawa). Wskazał, że nie może pominąć powyższego tego przepisu i konieczne jest odmówienie uprawnienia do świadczenia pielęgnacyjnego, w każdej sytuacji, w której niepełnosprawność powstała po ukończeniu 18. roku życia.

W wyniku wniesionego przez skarżącą odwołania, organ II instancji decyzją z 1 marca 2023 r. na podstawie art. 17 ust. 1, 1a i 1b ustawy, utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Kolegium wskazało, że w przeprowadzonym postępowaniu ustalono w szczególności zakres sprawowanej opieki, sytuację rodzinną i zawodową. Jak ustalił organ I instancji, niepełnosprawna ma dwoje dzieci tj. córkę L. C. (choruje na chorobę nowotworową) oraz syna R. P. (mieszka na stałe w Australii). Organ wskazał, że skarżąca jest wnuczką niepełnosprawnej, natomiast to na dzieciach w pierwszej kolejności ciąży obowiązek alimentacyjny względem matki. Posiadanie przez dzieci niepełnosprawnej własnej rodziny, pracy zawodowej, czy zamieszkiwanie nawet w bardzo odległej miejscowości nie są okolicznościami wyłączającymi obowiązek alimentacyjny. Końcowo Kolegium wskazało, że przez wzgląd na wskazaną w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. sygn. K 38/14 wykładnię art. 17 ust. 1b ustawy, przepis ten nie powinien być uwzględniony w niniejszej sprawie. Natomiast w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy zaskarżoną decyzję należało utrzymać w mocy.