Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 5 października 2023 r., sygn. I SA/Go 251/23

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Damian Bronowicki Sędzia WSA Alina Rzepecka Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Andrzejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2023 r. sprawy ze skargi M.I. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z [...] r. nr [...], w całości.

Uzasadnienie

Skarżący, M.I., wniósł skargę na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] czerwca 2023 r., utrzymujące w mocy postanowienie tego organu z [...] maja 2023 r. o zawieszeniu postępowania.

Wnioskiem z [...] maja 2023 r. skarżący wniósł o wznowienie postępowania w sprawie PIT 2002. Jako postawę prawną wskazał art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej wskazując, że wniosek dotyczy postepowania zakończonego decyzją "DIAS z [...].08.2008 r. określającą M.I. zobowiązanie w podatku dochodowym za rok 2002 r., z uwagi na ujawnione nowe okoliczności i dowody istniejące w dacie wydania decyzji a nieznane organowi – nie było ich w materiale dowodowym". Uzasadniając swoje stanowisko skarżący podniósł, że decyzja z [...].08.2008 r. oparta została o domniemanie poprawności zapisów w księgach rachunkowych spółki T, w których czasowo funkcjonował zapis o rzekomej wypłacie akcjonariuszowi odsetek. Taka decyzja zaakceptowana została przez sądy administracyjne, które ostatecznie oddaliły skargę skarżącego. Podkreślił, że domniemanie to nie dowód i podlega obaleniu po przedstawieniu konkretnych dowodów przeciwnych do tezy wykazanej na podstawie domniemania. Spółka złożyła deklaracje PIT-8A, w której zadeklarowała, że całość wypłaconych akcjonariuszowi kwot stanowi dywidenda. Jednak organ podatkowy wydając decyzję uznał, że spółka deklaracje złożyła jedynie dla pozoru, bowiem nie uiściła wynikającego z tej deklaracji podatku. Zdaniem organu takie deklaracje nie wywołały skutku prawnego. W dalszej części uzasadnienia skarżący stwierdził, że spółka T w dacie złożenia deklaracji PIT-8 posiadała nadpłatę w podatku VAT za 1995 r. Organ zaś uporczywie od 2003 do 2012 r. twierdził i takie były zapisy w urzędzie, że spółka T ma olbrzymie zaległości. Dowody na wskazaną okoliczność są w posiadaniu organu. Wobec powyższego, jako nowy dowód, okoliczność istniejącą w dniu wydania decyzji, a nieznany organowi (nie znajdował się w aktach sprawy i nie wiedział o nim organ) przedstawił to, że spółka T w dacie złożenia deklaracji PIT-8 posiadała nadpłatę w podatku VAT za poszczególne miesiące 1995 r., czego dowodem jest zwrot tej nadpłaty dokonywany w latach 2012, 2014 i 2015. W ocenie skarżącego oznaczało to, ze spółka T, po złożeniu deklaracji PIT-8 nie była zobowiązana do zapłaty wynikającego z nich podatku, ponieważ posiadała nadpłatę w tym samym organie podatkowym, a więc nie było zobowiązania do zapłaty podatku ryczałtowego od wypłaconej dywidendy w 2002 r. Uwzględniając wskazane okoliczności brak było podstaw do twierdzenia, że deklaracje PIT-8 złożone były dla pozoru. Posiadania przez T nadpłaty przesądza o skuteczności złożonych deklaracji PIT-8. Dowód ten wskazuje na to, że deklaracje złożone były legalnie, gdyż spółka uważała, że takie zobowiązanie po jej stronie powstało. Brak jest podstaw do kwestionowania skuteczności złożonych deklaracji. Niewątpliwie spółka wypłaciła akcjonariuszowi dywidendę. Co implikuje to, że akcjonariusz nie mógł otrzymać odsetek od dywidendy. W ten sposób obalone zostało domniemanie zgodności z prawem czasowo funkcjonujących zapisów w księgach rachunkowych spółki. Spółka dokonał również korekt błędnie zmienionych zapisów w księgach rachunkowych spółki wypłacone w 2002 r. kwoty zarachowane zostały ostatecznie na dywidendy.