Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 października 2023 r., sygn. II SA/Gd 323/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Diana Trzcińska Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 4 października 2023 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 8 lutego 2023 r. nr SKO Gd/5097/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącej K. M. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarga K. M. (dalej: strona, skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 8 lutego 2023 r., nr SKO Gd/5097/22, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Wnioskiem złożonym w dniu 16 grudnia 2021 r. skarżąca wystąpiła o przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym mężem M. M. (ur. [..].). Do wniosku dołączono m.in. orzeczenie Powiatowego Zespołu Orzekania o Niepełnosprawności w Gdańsku z dnia 24 lutego 2009 r. o zaliczeniu M.M. do znacznego stopnia niepełnosprawności, stwierdzające, że niepełnosprawność istnieje od urodzenia ze wskazaniem na pracę w warunkach chronionych i wskazaniem konieczności stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Orzeczenie zostało wydane na stałe.

Prezydent Miasta Sopotu decyzją z dnia 8 września 2022 r. odmówił skarżącej ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką sprawowaną nad mężem M. M. Zdaniem organu niepodejmowanie przez skarżącą zatrudnienia w okresie od stycznia 2020 r. do kwietnia 2021 r. nie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym ze sprawowaniem opieki nad mężem, z uwagi na jednoczesne sprawowanie opieki nad chorą babcią (która zmarła w kwietniu 2021 r.) i trójką dzieci, z czego dwójka była w wieku niemowlęcym. Ponadto, mimo orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności M.M. zalecającego pracę w warunkach chronionych, M. M. podejmował zatrudnienie od 2012 r., m.in. na stanowisku sprzedawcy na cały etat w okresie od 19 sierpnia 2017 r. do 5 sierpnia 2018 r., nie wykorzystując ani jednego dnia zwolnienia lekarskiego z powodu niezdolności do pracy, a w okresie od 25 października 2017 r. do 31 grudnia 2019 r. jako wspólnik spółki cywilnej prowadził działalność gospodarczą w formie sklepu. W tym świetle jego oświadczenie złożone podczas wywiadu środowiskowego, że nie jest w stanie wykonywać samodzielnie jakichkolwiek czynności, jest zdaniem organu niewiarygodne. Jednocześnie przedłożone w odpowiedzi na wezwanie organu dokumenty tj. zaświadczenie lekarskie z 11 lipca 2022 r. nie potwierdzają faktu pogorszenia się stanu zdrowia M. M., potwierdzają jedynie rozpoznanie zgodne z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności. Brak jest dokumentacji z leczenia, rehabilitacji, pobytów w szpitalu. Jednozdaniowe stwierdzenie o pogorszeniu się stanu zdrowia M. M. od 2020 r. lakonicznie tylko wskazuje na nasilony ból prawego stawu biodrowego i prawego stawu kolanowego oraz ograniczenie ruchomości w prawym stawie biodrowym.