Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 października 2023 r., sygn. I SA/Gd 119/23

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia WSA Marek Kraus, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Claudia Kozłowska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 października 2023 r. sprawy ze skargi ,,A" Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 21 listopada 2022 r., nr 2201-IOV-3.4103.175-180.2022/10/09 w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lipca do grudnia 2019 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego, 2. w pozostałej części skargę oddala, 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowe w Gdańsku na rzecz strony skarżącej kwotę 3.700 zł (trzy tysiące siedemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji), przeprowadził wobec K. Sp. z o.o. (dalej w skrócie zwanej Spółką) kontrolę podatkową w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od 1 lipca 2019 r. do 31 grudnia 2019 r.

Postanowieniem z 2 grudnia 2021 r. Naczelnik wszczął wobec Spółki postępowanie podatkowe w sprawie podatku od towarów i usług, za okres od lipca do grudnia 2019 r. Postępowanie zakończyło się wydaniem decyzji z dnia 7 kwietnia 2022 r., w której Naczelnik określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku VAT za miesiące od lipca do grudnia 2019 roku oraz ustalił za wskazane miesiące dodatkowe zobowiązanie podatkowe.

Po rozpatrzeniu wniesionego przez Spółkę odwołania decyzją z dnia 21 listopada 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (dalej w skrócie zwany Dyrektorem lub organem odwoławczym) utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadniając swoje rozstrzygniecie Dyrektor stwierdził, że sporne zagadnienie stanowiło zakwestionowanie prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej zwana spółką D.) oraz przez J. G.C. (dalej jako G.C.) z uwagi na stwierdzenie, że faktury te nie dokumentują czynności rzeczywiście dokonanych przez firmy wskazane w nich jako dostawcy. Kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowi również ustalenie dodatkowego zobowiązania podatkowego w części dotyczącej podatku naliczonego wynikającego z wyżej opisanych faktur.