Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 września 2023 r., sygn. II SA/Kr 712/23

Odpady

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń Sędziowie: WSA Mirosław Bator (spr.) Asesor WSA Anna Kopeć Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2023 r. sprawy ze skargi S. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 17 kwietnia 2023 r. znak: SKO-OŚ-4170-2/23 w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej . skargę oddala.

Uzasadnienie

Wójt Gminy Ł. działając na podstawie art. 9 zb ust. 1 oraz art. 9 n ust. 1 i 6, art. 9x ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz art. 104 i art. 107 K.p.a. nałożył na S. T. karę pieniężna w wysokości 36 500,00 zł za przekazanie do Wójta Gminy Ł. po terminie rocznego sprawozdania podmiotu odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości za 2020 rok.

Od tej decyzji odwołanie wniósł S. T. zarzucając naruszenie art. 189d w zw. z art. 189f K.p.a. poprzez zaniechanie analizy dyrektyw nakładania administracyjnej kary pieniężnej; art, 7, art. 8, art 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 w zw. z art. 189f K.p.a. poprzez zaniechanie obligatoryjnego i klarownego wyjaśnienia skarżącemu tego, czy waga naruszenia prawa była znikoma i jaki formalnie wpływ miała ona na przebieg procesów społeczno-gospodarczych; art. 11 K.p.a. poprzez zaniechanie klarownego wyjaśnienia przesłanek, którymi kierował się organ przy wydaniu decyzji; art. 12 § 1 i § 2 K.p.a. poprzez podjęcie postępowania dopiero po upływie dwóch lat, co miało istotny wpływ na okres w opóźnieniu do złożenia sprawozdania. Wskazując na powyższe zarzuty, rozwinięte następnie w uzasadnieniu odwołania pełnomocnik strony wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania, ewentualnie o uchylenie decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu decyzją z dnia 17 kwietna 2023 r. nr SKO-OŚ-4170-2/23 utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 9x ust. 1 pkt 5 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, przedsiębiorca odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, który przekazuje po terminie sprawozdanie, o którym mowa w art. 9n - podlega karze pieniężnej w wysokości 100 zł za każdy dzień opóźnienia, nie więcej jednak niż za 365 dni. Przywołany przepis stanowi konsekwencję uregulowań zawartych w art. 9n ustawy, z których wynika, że: podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości jest obowiązany do sporządzania rocznych sprawozdań (ust. 1); sprawozdanie jest przekazywane wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta w terminie do dnia 31 stycznia za poprzedni rok kalendarzowy (ust. 2); podmiot, o którym mowa w ust. 1, który w danym roku nie odbierał na terenie danej gminy odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, przekazuje wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, w terminie, o którym mowa w ust. 2, sprawozdanie zerowe (ust. 6). Jak podkreśla się w orzecznictwie sądowym, kara pieniężna nakładana za uchybienie obowiązkowi terminowego złożenie sprawozdania nie jest przy tym oparta na zasadzie winy lecz ma charakter obiektywny, co oznacza, że jest następstwem naruszenia prawa. Jej istotą jest przymuszenie zobowiązanego podmiotu do sporządzania i terminowego przekazywania sprawozdań właściwemu organowi. Przy jej ustalaniu nie uwzględnia się indywidualnych okoliczności związanych z naruszeniem omawianego obowiązku, a jej wysokość wprost wynika z art. 9x ust. 1 pkt 5 ustawy. Oznacza to, że ustawodawca w rym względzie nie pozostawił organowi swobody oceny, a decyzja o nałożeniu kary ma charakter związany. Jakkolwiek bowiem zauważyć można, że w art. 9zc ust. l ustawy przewidziana została możliwość miarkowania kar pieniężnych, to nie znajduje ona zastosowania do kary nakładanej, tak jak w niniejszej sprawie, na podstawie art. 9x ust. 1 pkt 5 ustawy (por. wyrok WSA w Opolu z dnia 26 listopada 2019 r. sygn. akt II SA/Op 392/19). W niniejszej sprawie bezspornym jest, że odwołujący w dniu 29 stycznia 2020 r. został wpisany do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, prowadzonego przez Wójta Gminy Ł., z którego został wykreślony dopiero w dniu 3 marca 2022 r. Z powyższego wynika, że w 2020 roku odwołujący był wpisany do ww. rejestru, więc nawet pomimo faktycznego braku odbierania odpadów w tym okresie, był zobowiązany do złożenia Wójtowi Gminy Ł. sprawozdania zerowego. Z akt sprawy wynika z kolei, że odwołujący złożył Wójtowi Gminy Ł. roczne sprawozdanie zerowe za 2020 rok dopiero w dniu 31 marca 2022 r., pomimo, iż zgodnie z przepisami art. 9n ust. 2 i ust. 6 ustawy, winien był je złożyć najpóźniej w dniu 31 stycznia 2021 r. W tym stanie opóźnienie w złożeniu przez odwołującego przedmiotowego sprawozdania wyniosło więc ponad rok. W konsekwencji należało stwierdzić, że na gruncie stanu faktycznego zostały spełnione wszystkie przesłanki wymierzenia odwołującemu administracyjnej kary pieniężnej na podstawie art. 9x ust. 1 pkt 5 ustawy. Kara ta zasadnie została przy tym wymierzona odwołującemu w maksymalnym wymiarze 36.500,00 zł, z uwagi na fakt, że opóźnienie w złożeniu sprawozdania przez odwołującego wyniosło ponad rok. Jednocześnie słusznie stwierdzono brak podstaw do odstąpienia od wymierza kary pieniężnej odwołującemu. Zważyć bowiem należy, że zgodnie z art. 189 f § 1 K.p.a. organ administracji publicznej, w drodze decyzji, odstępuje od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestaje na pouczeniu, jeżeli: 1) waga naruszenia prawa jest znikoma, a strona zaprzestała naruszania prawa lub 2) za to samo zachowanie prawomocną decyzją na stronę została uprzednio nałożona administracyjna kara pieniężna przez inny uprawniony organ administracji publicznej lub strona została prawomocnie ukarana za wykroczenie lub wykroczenie skarbowe, lub prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe i uprzednia kara spełnia cele, dla których miałaby być nałożona administracyjna kara pieniężna. Oceniając stan faktyczny niniejszej sprawy pod kątem przepisu art. 189f § 1 pkt 1 K.p.a. (bezspornym bowiem jest, że przesłanka uprzedniego ukarania wynikająca z art. 189f § 1 pkt 2 K.p.a. w ogóle w sprawie nie zachodzi) należy stwierdzić, że możliwość przyjęcia znikomej wagi naruszenia prawa zasadniczo w przypadku naruszenia przypisanego odwołującego, zasadniczo należy ograniczyć wyłącznie do tych przypadków, w których ewentualnie opóźnienie w złożeniu sprawozdania byłoby znikome i wyniosło dzień lub maksymalnie kilka dni. Odwołującemu natomiast wymierzono karę w maksymalnej wysokości przewidzianej przez ustawę - 36.500,00 zł z tego względu, że sprawozdanie zostało przez odwołującego przekazane przeszło po rok po upływie terminu wynikającego z ustawy. Nie sposób więc przyjąć znikomości naruszenia, w przypadku gdy kwalifikuje się ono do wymierzenia kary w maksymalnej wysokości.