Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 września 2023 r., sygn. II SA/Bd 977/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Korycka sędzia WSA Jarosław Wichrowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 września 2023 r. sprawy ze skargi K. G. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] kwietnia 2001 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność § 68 ust.3 pkt 3 i § 68 ust.4 oraz części graficznej, stanowiącej załącznik zaskarżonej uchwały - w zakresie, w jakim odnoszą się do terenu oznaczonego symbolem II.OUK, 2. zasądza od Gminy M. T. na rzecz K. M. 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

K. Spółka Komandytowa w G. (dalej: skarżąca) wniosła skargę na uchwałę nr [...] Rady Miasta z dnia [...] kwietnia 2001 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego osiedla "S. " w T., będącego zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta T..

W uzasadnieniu swojej skargi skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności ww. uchwały w części tekstowej w zakresie przepisu § 68 ust. 3 pkt 3 oraz przepisu § 68 ust. 4. Skarżąca wskazała, że uchwała narusza jej interes prawny. Skarżąca wyjaśniła, że jest właścicielem działek nr [...] (obręb [...]) położonych na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem [...], czyli na terenie wskazanym w § 68 ust. 1 uchwały. W ocenie skarżącej § 68 ust. 3 pkt 3 oraz § 68 ust. 4 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego naruszają przepisy art. 10 ust. 1, 1a i 1b obowiązującej w dniu uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustawy z dnia [...] lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 z późn. zm., dalej "u.z.p."). Następnie skarżąca wskazała, że przepisy art. 10 ust. 1, 1a i 1b u.z.p. określały zakres merytoryczny ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W jej ocenie przepisy te określały w jakim zakresie organy mogły przesądzać o sposobie dysponowania przez poszczególnych właścicieli ich nieruchomościami, wobec czego organ gminy nie mógł zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wpływać na sposób zagospodarowania terenu w sposób szerszy niż pozwalała na to ustawa.