Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 sierpnia 2023 r., sygn. I SA/Wr 222/21

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca) Sędziowie: SWSA Andrzej Cichoń AWSA Łukasz Cieślak Protokolant: starszy sekretarz sądowy Paweł Poźniak po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 14 grudnia 2020 r. nr 0201-IOD1.4103.5.2020 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od I do VII oraz od IX do XII/2012 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi W. K. (dalej Strona/ Skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej organ odwoławczy) z dnia 14.12.2020 r. nr 0201-IOD1.4103.5.2020 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego (dalej NDUCS; ; organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia 22.09.2020 r. nr 458000-CKK-41.4103.11.2020.20 określającej Stronie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej VAT) za: 01/2012 r. w wysokości 3.412 zł; 02/2012 r. w wysokości 5.861 zł; 03/2012 r. w wysokości 946 zł; 04/2012 r. w wysokości 31.607 zł; 05/2012 r. w wysokości 23.245 zł; 06/2012 r. w wysokości 14.690 zł; 07/2012 r. w wysokości 18.339 zł; 09/2012 r. w wysokości 41.927 zł; 10/2012 r. w wysokości 9.960 zł; 11/2012 r. w wysokość 14.838 zł oraz 12/2012 r. w wysokości 2.566 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że na podstawie postanowienia Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu (dalej DUKS) z dnia 24.06.2015 r. wszczęto i przeprowadzono wobec Strony postępowanie kontrolne, m.in. w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania VAT za poszczególne okresy od 01 do 12/2012 r. Postępowanie to było kontynuowane przez NDUCS na podstawie art. 202 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16.11.2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.; dalej PwKAS). Decyzją z dnia 26.06.2018 r. określono Stronie zobowiązanie w VAT za ww. okresy. Wskazano, że Strona prowadziła w 2012 r. ukrytą działalność gospodarczą w zakresie wynajmu oraz sprzedaży używanych samochodów osobowych posługując się imieniem i nazwiskiem M. K. za jego zgodą i zarejestrowaną na rzeczonego firmą pod nazwą C. Używane pojazdy samochodowe Strona odsprzedawała na terenie kraju osobom fizycznym i firmom na podstawie faktur VAT marża. Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że brak było możliwości opodatkowania dokonywanych czynności w procedurze VAT marża. Przy dostawie ww. pojazdów nie przysługiwało Stronie prawo do określenia podstawy opodatkowania metodą marży, gdyż nie zostały spełnione przesłanki, o który mowa w przepisie art. 120 ust. 10 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej ustawa o VAT). Stwierdzono, że 35 transakcji powinno być opodatkowane na zasadach ogólnych, a podstawa opodatkowania określona zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT przy zastosowaniu stawki VAT 23%. W 4 przypadkach, w których informacje otrzymane od zagranicznych administracji potwierdziły rzetelność dowodów dotyczących zakupu pojazdów, stwierdzono nieprawidłowości w naliczeniu przez Stronę VAT od marży uzyskanej ze sprzedaży, bowiem Strona przy ustaleniu kosztów zakupu tych samochodów kwoty nabycia powiększyła niesłusznie o koszty akcyzy oraz o opłatę recyklingową.