Wyrok WSA w Łodzi z dnia 30 sierpnia 2023 r., sygn. III SAB/Łd 91/23

Cudzoziemcy; Przewlekłość postępowania

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak Asesor WSA Anna Dębowska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 sierpnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. K. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy 1. stwierdza, że Wojewoda Łódzki dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w załatwieniu wniosku skarżącej L. K. o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy; 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Wojewody Łódzkiego na rzecz skarżącej L. K. kwotę 100,- (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

12 maja 2023 r. do Wojewody Łódzkiego wpłynęła skarga L. K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 9 maja 2023 r. na przewlekłe prowadzenie postępowania.

Skarżąca wniosła o uznanie skargi jako niebyłej (tj. cofa skargę) w razie załatwienia sprawy zgodnie z żądaniem (tj. decyzją pozytywną ważną przez okres 3 lat) przez Wojewodę Łódzkiego w ciągu 30 dni od daty doręczenia skargi, a w razie niezałatwienia sprawy przez Wojewodę Łódzkiego we wskazanym terminie stwierdzenie, że Wojewoda Łódzki prowadził postępowanie w sposób przewlekły, zobowiązanie Wojewody Łódzkiego do rozpoznania sprawy w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez organ wyroku sądu wraz z aktami sprawy, przyznanie na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.", i zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skarżąca podniosła, że złożyła wniosek na pobyt czasowy 5 kwietnia 2023 r. Załączone do wniosku dokumenty były wystarczające, zgodnie z obecną praktyką organu, do załatwienia sprawy. Skarżąca oczekiwała na bezzwłoczne wyznaczenie terminie terminu na uzupełnienie braków formalnych wniosku (odciski palców, okazanie oryginału paszportu). Do dnia napisania niniejszej skargi organ "nie odezwał się" do skarżącej. 8 maja 2023 r. skarżąca złożyła ponaglenie. Zdaniem skarżącej organ jedynie rejestrując jej wniosek oraz pismo pełnomocnika nie przyczynia się do załatwienia sprawy, a zatem dopuścił się przewlekłości postępowania. Sprawa skarżącej jest sprawą unijną. Zapisy art. 100d ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r., poz. 103 ze zm.), powoływanej dalej jako "ustawa z 12 marca 2022 r.", są sprzeczne z prawem wywiedzionym z art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, powoływanej dalej jako "KPP", do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie. Skarżąca z powodu "obstrukcji" organu poniosła i poniesie w dalszej perspektywie szkody moralne, finansowe oraz zdrowotne. Organ wzbudził w niej poczucie tymczasowości, co już odbiło się na jej zdrowiu i pewnie przez wiele miesięcy będzie miało dla niej negatywne następstwa. Skarżąca zaczęła obawiać się o swoją przyszłość, czyli doświadcza "lęku przed przyszłością". Lęk jest jednym z czynników powodujących stres (tzw. stresorem). Od chwili złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy (i uzyskania informacji o praktyce organu odnośnie procedowania spraw pobytowych cudzoziemców) jest narażona, z winy organu, na permanentny stres. Skarżącej, w codziennym życiu (w różnym nasileniu), towarzyszą (nasilające się) następujące objawy: drażliwość, huśtawka nastrojów, gniew, zwiększona nerwowość, zwiększone spożycie kofeiny i alkoholu, zaburzenia snu oraz nieradzenie sobie z obowiązkami (na wszystko brakuje jej czasu). Skarżąca coraz częściej zaczyna się zastanawiać, czy nie powinna skorzystać z pomocy lekarza, podejrzewając u siebie stan zbliżony do depresji. Przeżywany obecnie długotrwały stres może się odbić również w przyszłości na jej zdrowiu. Skarżąca jest pracownikiem i utrzymuje się sama (a nie uchodźcą, którego RP utrzymuje). Organ utrudnił skarżącej prowadzenie życia rodzinnego. Skarżąca posiada bliską rodzinę (ojciec) w Ukrainie, którego poprzez złą pracę organu, nie może odwiedzać, co godzi w jej dobra osobiste (więź rodzinną). Działania Wojewody (a w zasadzie zaniechania) utrudniają skarżącej korzystanie z prawa do poszanowania mienia ("przysługującego" skarżącej na podstawie art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności). Skarżąca posiada nieruchomość (dom we wsi Y. – obwód [...]) w Ukrainie, z której nie może korzystać w sposób przynoszący wymierne korzyści (wynajem). Nie jest w stanie w sposób skuteczny nadzorować swojej własności, bo nie może swobodnie przekraczać granicy RP, a co za tym idzie doznaje strat finansowych. Czynności organu wykonane w sprawie mają charakter pozorny i nie prowadzą do załatwienia sprawy.