Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 lipca 2023 r., sygn. II SA/Lu 242/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal Asesor sądowy Marcin Małek (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 lipca 2023 r. sprawy ze skargi H. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 7 grudnia 2022 r. nr SKO.PS/40/47/2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z 31 maja 2022 r. (data wpływu) H. P. (dalej jako: "skarżący" lub "strona") wystąpił do Burmistrza Miasta Biłgoraja o ustalenie na jego rzecz prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką – J. P.

Decyzją z 27 czerwca 2022 r. organ ten odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego, wskazując, że nie zostały spełnione warunki wynikające z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 615; dalej jako: u.ś.r.), gdyż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała po ukończeniu wieku określonego w tym przepisie.

W odwołaniu od powyższej decyzji, skarżący podniósł, że decyzja jest niesprawiedliwa i krzywdząca. Podkreślił, że matka jest osobą niepełnosprawną wymagającą stałej opieki, którą on sprawuje. W jej ramach przygotowuje posiłki, pomaga w zabiegach higienicznych, podaje leki, realizuje recepty, umawia wizyty lekarskie, sprząta mieszkanie, zmienia pościel, pierze i wykonuje inne czynności związane z podeszłym wiekiem matki (82 lat).

Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z 7 grudnia 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji organu pierwszej instancji.

W motywach rozstrzygnięcia wskazało na treść art. 17 ust. 1b u.ś.r., a następnie sentencję wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2021 r. K 38/13. Organ odwoławczy wyraził stanowisko, zgodnie z którym od momentu wejścia w życie ww. wyroku Trybunału, wskazywany przepis nie może być stosowany w jego dotychczasowym brzmieniu. W stosunku do opiekunów osób, których niepełnosprawność powstała później, kryterium momentu powstania niepełnosprawności, jako uniemożliwiające uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego, utraciło przymiot konstytucyjności, a zatem w odniesieniu do tych osób oceny spełnienia przesłanek niezbędnych dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego należy dokonywać z pominięciem tego kryterium.