Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 lipca 2023 r., sygn. II SA/Gd 1065/22

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Magdalena Dobek-Rak Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2023 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. P. na uchwałę Rady Miejskiej w Żukowie z dnia 12 grudnia 2017 r., nr XLVII/566/2017 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części wsi Banino oraz fragmentu wsi Miszewko, gmina Żukowo 1. stwierdza nieważność § 52 pkt 2 lit. g tiret 1 oraz lit. h tiret 1 zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działek nr: 230/119, 230/120, 230/121, 230/122, 230/123, 230/124, 230/54 obręb Banino, 2. odrzuca skargę w części dotyczącej § 49 pkt 2 lit. g tiret 1 oraz lit. h tiret 1 zaskarżonej uchwały, 3. zasądza od Rady Miejskiej w Żukowie na rzecz skarżącego M. P. kwotę 797 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

M. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) – zwanej dalej u.s.g., skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Żukowie z dnia 12 grudnia 2017 r., nr XLVII/566/2017, w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części wsi Banino oraz fragmentu wsi Miszewko, gmina Żukowo.

We wniesionej do Sądu skardze skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności § 49 pkt 2 lit. g tiret 1 i lit. h tiret 1 oraz § 52 pkt 2 lit. g tiret 1 i lit. h tiret 1 zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działek o numerach od [...] do [...] obręb Banino oraz działki nr [...] obręb Banino, dopuszczających w zabudowie mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej jeden lokal mieszkalny na segment, maksymalnie dwa segmenty ze sobą graniczące w zabudowie bliźniaczej lub cztery segmenty w szeregu. W ocenie skarżącego zapisy planu w tej części są sprzeczne z art. 3 ust. 2a ustawy – Prawo budowlane, poprzez posłużenie się pojęciem nieznanym w ustawie a nadto zawierają wewnętrzną sprzeczność, przyjmującą założenie, że segment składa się z jednego elementu.