Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 lipca 2023 r., sygn. I SA/Gd 173/23

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka – Wiśniewska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Protokolant Specjalista Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 lipca 2023 r. sprawy ze skargi "M" Sp. z o.o. z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 15 grudnia 2022 r. nr 2201-IOV-1.[1].4103.29.2022/10/02; 2201-IOV-1.4103.195.2022/10/08 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za marzec 2021 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tczewie z 28 lipca 2022 r., nr 2219-SPO.4103.4.2022; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz strony skarżącej kwotę 387 (trzysta osiemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 22 grudnia 2021 r. M. Sp. z o.o. z siedzibą w N. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tczewie o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług za marzec 2021 r. w wysokości 758 zł. W ocenie wnioskodawcy dokonana w dniu 1 czerwca 2021 r. sprzedaż nieruchomości jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze m.; dalej jako "ustawa o VAT").

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tczewie, uznając przedmiotowy wniosek za niezasadny, decyzją z dnia 28 lipca 2022 r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za marzec 2021 r. uznając złożony wniosek za niezasadny w całości.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku, po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia 15 grudnia 2022 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Uzasadniając decyzję Dyrektor wyjaśnił, że kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowi uprawnienie Spółki do nadpłaty w podatku od towarów i usług za marzec 2021 r. Przywołując treść przepisu art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor wskazał, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż w dniu 1 czerwca 2021 r. Spółka zwarła z panem T. L., w formie aktu notarialnego, umowę sprzedaży zabudowanej nieruchomości objętej księgą wieczystą nr [...] Sądu Rejonowego w Tczewie, stanowiącej działki: nr [...] obszaru 0,0019ha i nr [...] obszaru 0,2381 ha, położoną w N. Nieruchomość sprzedano za łączną cenę 2.000.000 zł obejmującą należny podatek VAT. Powyższa umowa poprzedzona została zawartą w dniu 2 kwietnia 2021 r., w formie aktu notarialnego, przedwstępną umową sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Z treści umowy przedwstępnej wynika m. in., że pan T. L. na poczet ceny sprzedaży zapłacił już kwotę 25.000 zł. Powyższe znajduje potwierdzenie w poleceniu realizacji przelewu z 23 marca 2021 r. na kwotę 15.000 zł tytułem zaliczki na zakup nieruchomości oraz dokumentu KP nr 1/03/2021 z 24 marca 2021 r. na kwotę 10.000 zł. Sprzedaż nieruchomości Spółka udokumentowała dwoma fakturami VAT: z dnia 24 marca 2021 r. na wartość brutto: 25.000 zł, podatek VAT: 4.674,80 zł oraz z dnia 1 czerwca 2021 r. na wartość brutto: 1.975.000 zł, podatek VAT: 369.308,94 zł. Podatek od towarów i usług wykazany na powyższych fakturach został przez Spółkę ujęty w złożonych za marzec i czerwiec 2021 r. deklaracjach VAT-7.