Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Gd 1098/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędzia WSA Magdalena Dobek - Rak Asesor WSA Justyna Dudek – Sienkiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 10 października 2022 r., nr SKO Gd/1804/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Skarga M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 10 października 2022 r., nr SKO Gd/1804/22, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

W dniu 10 lutego 2022 r. skarżąca złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad matką – J. D. (urodzoną w dniu 29 stycznia 1949 r.), która na podstawie orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 15 listopada 2017 r. zaliczona została na stałe do osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności od dnia 20 kwietnia 2004 r., ze wskazaniem, że nie da się ustalić od kiedy niepełnosprawność istnieje oraz że wymaga ona stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Wójt Gminy Gniewino decyzją z dnia 8 marca 2022 r., nr GOPS.SP.4702.2.2.02.2022, wydaną na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 111 ze zm.), odmówił przyznania skarżącej wnioskowanego świadczenia.

Uzasadniając wydaną decyzję, organ wskazał, że skarżąca nie podejmuje zatrudnienia i sprawuje opiekę nad niepełnosprawną matką. Pomiędzy rezygnacją/ niepodejmowaniem przez skarżącą zatrudnienia a sprawowaniem przez nią opieki nad matką zachodzi bezpośredni i ścisły związek przyczynowo – skutkowy. Skarżąca zakończyła pracę zawodową w dniu 30 września 1996 r. Nad matką sprawuje zaś opiekę od maja 2015 r., kiedy to stan zdrowia męża niepełnosprawnej pogorszył się, tak, że nie był on już w stanie opiekować się żoną. Mąż niepełnosprawnej zmarł w dniu 30 lipca 2015 r. Organ wskazał także, że w niniejszej sprawie nie zachodzą nadto wątpliwości co do sprawowania przez skarżącą nad matką opieki, ponieważ skarżąca z tytułu opieki nad matką jest obecnie, na mocy decyzji z dnia 26 października 2021 r., uprawniona do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Zasiłek ten skarżąca pobiera od 2015 r. Przed przyznaniem tego zasiłku przeprowadzony został rodzinny wywiad środowiskowy, który potwierdził, że skarżąca faktycznie sprawuje opieką nad matką. Skarżąca złożyła przy tym oświadczenie, że z dniem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego rezygnuje z dalszego pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego. Jednakże, jak wskazał organ, nie można przyznać skarżącej wnioskowanego świadczenia albowiem nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, zgodnie z którym świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała: 1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub 2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Z orzeczenia o niepełnosprawności wynika bowiem, że nie można ustalić daty, od kiedy istnieje niepełnosprawność matki skarżącej.