Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Gd 976/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 15 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 23 września 2023 r. nr SKO.421.755.2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

P. W. (dalej: strona, skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku (dalej: organ odwoławczy, Kolegium) z dnia 23 września 2022 r. nr SKO.421.755.2022, utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Słupska z dnia 10 sierpnia 2022 r., którą odmówiono skarżącemu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym ojcem, R. W.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu 19 lipca 2022 r. P. W. zwrócił się do Prezydenta Miasta Słupska z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym ojcem, R. W.

Decyzją z dnia 10 sierpnia 2022 r. organ I instancji odmówił skarżącemu przyznania wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu organ ten wskazał, że mimo posiadania przez R. W. orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności nie da się ustalić, od kiedy istnieje jego niepełnosprawność a ponadto w opinii pracownika socjalnego R. W. nie wymaga całodobowej opieki.

Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Słupsku opisaną na wstępie decyzją utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Kolegium nie zgodziło się z organem I instancji w kwestii zaistnienia negatywnej przesłanki z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz.U. 2022r., poz. 615), zwanej dalej ustawą lub u.ś.r. W ocenie Kolegium nie jest dopuszczalne oparcie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na tej części przepisu art. 17 ust. 1b u.ś.r., która została przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 uznana za niezgodną z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Zgodnie z jednolitym obecnie orzecznictwem sądów administracyjnych, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. (K 38/13) przesądza o tym, że organy rozpoznając wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego złożony przez opiekuna dorosłej osoby niepełnosprawnej mają obowiązek zbadać, czy wnioskodawca spełnia warunki do przyznania tego świadczenia określone w art. 17 ustawy, tj. z wyłączeniem tej części tego przepisu, która z dniem 23 października 2014 r. została przez Trybunał Konstytucyjny ostatecznie uznana za niekonstytucyjną.