Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 maja 2023 r., sygn. II SA/Po 132/23

Pomoc społeczna

Dnia 18 maja 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska – Tylewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Asesor WSA Paweł Daniel po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 maja 2023 roku sprawy ze skargi B. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20 stycznia 2023 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia 20 września 2022 r., nr [...]

Uzasadnienie

Prezydent Miasta [...] (dalej Prezydent) decyzją z dnia 20 września 2022 r. nr [...], działając na podstawie art. 17, art. 20, art. 32 ust 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 615 z późn. zm. dalej u.ś.r.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 z późn. zm. dalej k.p.a.) odmówił B. B. (dalej jako skarżący lub strona) świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad M. B..

Motywując rozstrzygnięcie organ podał, że skarżący nie spełnia warunków do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego określonych w art. 17 ust. 1 i 17 ust.1b u.ś.r. ponieważ z orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności M. B. nie da się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność. Wobec tego zdaniem organu nie jest możliwe przyznanie skarżącemu świadczenia pielęgnacyjnego.

B. B. odwołał się od ww. decyzji wskazując, że organ pierwszej instancji wydając zaskarżoną decyzję oparł się wyłącznie na literalnym brzmieniu obowiązujących w tym zakresie przepisów, pomijając jednocześnie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, który orzekł, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Wobec tego zdaniem skarżącego przepis ten nie mógł stanowić podstawy odmowy wnioskowanego świadczenia.