Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 maja 2023 r., sygn. I SA/Lu 147/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Woźny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2023 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 10 stycznia 2023 r. nr 0601-IEW.4261.29.2022.6 w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek za zwłokę od zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 stycznia 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ odwoławczy", po rozpatrzeniu odwołania M. B., dalej: "podatnik", "wnioskodawca", "skarżący", od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Parczewie, dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ pierwszej instancji", z dnia 8 września 2022 r. odmawiającej umorzenia odsetek za zwłokę od zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r. w kwocie 2.976 zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt postępowania wynika, że wniosek o zastosowanie ulgi pełnomocnik podatnika uzasadniał jego sytuacją zdrowotną i finansową, uniemożliwiającą zapłatę zaległości podatkowej jednorazowo, a także brakiem wiedzy i świadomości odnośnie do obowiązku zapłaty podatku od zbycia w 2017 r. udziału w nieruchomości. Pełnomocnik podatnika podnosił także, iż do powstania zaległości podatkowej przyczynił się organ podatkowy nie wzywając podatnika do złożenia zeznania podatkowego i zapłaty podatku. We wniosku pełnomocnik podatnika podał również informację, że podatnik pomimo starań nie uzyskał całej należności od dłużnika.

Organ pierwszej instancji nie znalazł uzasadnienia dla pozytywnego rozpatrzenia wniosku. W odwołaniu od decyzji wydanej w pierwszej instancji pełnomocnik podatnika zarzucił naruszenie art. 121 Ordynacji podatkowej przez zastawienie pułapki na podatnika w postaci "hodowania odsetek" od zobowiązania znanego organowi, a nieznanego podatnikowi, bezczynność organu przez niepoinformowanie podatnika o konieczności złożenia zeznania podatkowego. Zarzucił także naruszenie art. 125 powołanej ustawy przez "świadome i celowe" postępowanie organu, który kosztem podatnika powiększa zobowiązanie, naruszenie art. 67a 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej przez brak przekonująco, wyczerpująco i jasno uzasadnionego negatywnego dla wnioskodawcy rozstrzygnięcia oraz naruszenie art. 187 § 1 i 191 Ordynacji podatkowej przez niesprostanie obowiązkowi wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego.