Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 maja 2023 r., sygn. II SA/Gd 1028/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędzia WSA Magdalena Dobek - Rak Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 maja 2023 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 11 października 2022 r., nr SKO Gd/3302/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącej B. K. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarga B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 11 października 2022 r., nr SKO Gd/3302/22, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

W dniu 2 lutego 2022 r. skarżąca złożyła do Prezydenta Miasta Gdańska wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką – D. S. (urodzoną w 1942 r.), legitymująca się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydanym na stałe przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w dniu 25 listopada 2021 r.

Prezydent Miasta Gdańska decyzją z dnia 26 maja 2022 r., nr GCŚ/DŚO/008841/SP/05/2022, wydaną na podstawie art. 2 pkt 2, art. 17 ust. 1, 1a i 3 oraz art. 20 ust. 1 - 3, art. 23, art. 24 ust. 1 i 4, art. 26, art. 32 ust. 1d i 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1162), odmówił przyznania skarżącej wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego.

Uzasadniając wydaną decyzję, organ wskazał, że brak jest związku przyczynowo – skutkowego między rezygnacją przez skarżącą z zatrudnienia (lub jego niepodejmowaniem) a sprawowaniem przez skarżącą opieki nad matką.

Organ wskazał przy tym, że skarżąca legitymuje się orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności a zatrudnienie, jak oświadczyła, zakończyła w lipcu 2020 r. Skarżąca była zatrudniona na umowę zlecenia jako opiekunka za granicą i nie przedłużyła umowy ze względu na pogorszenie stanu zdrowia matki. Z uzyskanych zaś przez organ informacji wynika, że skarżąca była zatrudniona również w okresie od 21 lipca 2020 r. do 1 października 2020 r. i wypowiedziała umowę z powodów rodzinnych. W 2020 r. skarżąca przeprowadziła się do matki na stałe i jest jedyną osobą zobowiązaną do zadośćuczynienia obowiązkowi alimentacyjnemu wobec matki.