Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 maja 2023 r., sygn. II SA/Gd 960/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (spr.) Sędzia WSA Diana Trzcińska Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 maja 2023 r. sprawy ze skargi J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 5 października 2022 r. nr SKO Gd/1730/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Skarga J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 5 października 2022 r. utrzymującą w mocy decyzje Wójta Gminy Sulęczyno z 28 lutego 2022 r. o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką S. L. ur. 29 lipca1933 r., została wniesiona w następującym stanie sprawy:

W dniu 1 lutego 2022 r. J. C. złożyła do organu I instancji wniosek dotyczący przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaną stałą opieką nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką- S. L. ur. 29 lipca1933 r. Do wniosku dołączone zostały:

- orzeczenie właściwego organu z dnia 29 sierpnia 2012 r. zaliczające S. L. do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe (stopień ten istnieje od 18 lipca 2012 r., zaś niepełnosprawność datuje się od 2006 r.- 73 roku życia -przyp. Kolegium);

- zaświadczenie PUP w Kartuzach wskazujące, iż strona wnioskująca aktualnie widnieje w ewidencji jako nieaktywna;

- oświadczenie wnioskodawczym o pobieraniu świadczenia emerytalnego z ZUS od dnia 1 listopada 2020 r. i wskazujące, iż w dniu 1 lutego2022 r. strona złożyła wniosek do ZUS o zawieszenie emerytury.

W dniu 10. lutego 2022 r. został przeprowadzony wywiad środowiskowy, w toku którego strona złożyła oświadczenia do sprawy w zakresie wykonywanej opieki nad matką oraz dokumentację lekarską dotyczącą jej stanu zdrowia.

Organ I instancji uzasadniając odmowę przyznania wnioskowanego świadczenia wskazał na obowiązujące przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych określające warunki przyznania wnioskowanego świadczenia i powołując się na okoliczność, że matka wnioskującej strony posiada przyznany od 18 lipca 2012 r. na stałe znaczny stopień niepełnosprawności (oznacza to, że była wtedy w wieku 78 lat) podniósł brak spełnienia przesłanki z art. 17 ust.1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Nadto podano, że strona wnioskująca zrezygnowała z zatrudnienia w związku z opieką nad matką i od dnia 28 sierpnia 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. była uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego, a następnie w okresie od 1 sierpnia 2013 r. do dnia 31 października 2020 r. pobierała specjalny zasiłek opiekuńczy. Od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia 31 stycznia 2022 r. strona pobierała świadczenie emerytalne z ZUS, zawieszone na jej wniosek od dnia 1 lutego 2022 r.. Dodatkowo organ uznał, że w sprawie nie zachodzi związek przyczynowo- skutkowy określony w art. 17 ust.1 z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2022 r., poz. 615), dalej u.ś.r., gdyż skarżąca w dniu 10 marca 2022 r. kończy 62 rok życia. Jest więc osobą, która wedle wszelkich zasad dotyczących wieku emerytalnego wyłączona jest z rynku pracy. Brak jest podstaw do przyjęcia, że strona nie podejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką, skoro od listopada 2020 r. przebywała na emeryturze, czyli od 15 miesięcy nie była czynna zawodowo.