Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 10 maja 2023 r., sygn. II SA/Gd 974/22

Pomoc publiczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędzia WSA Diana Trzcińska Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 maja 2023 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 9 września 2022 r., nr SKO.421.676.2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 9 września 2022 r., sygn. akt SKO.421.676.2022, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

W dniu 8 kwietnia 2021 r. skarżący złożył wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad swoją matką – M. K., legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wydanym na stałe przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w S. w dniu 23 marca 2021 r., w którym stwierdzono, że nie da się ustalić od kiedy istnieje niepełnosprawność a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 1 marca 2021 r.

Wójt Gminy C. decyzją z dnia 19 kwietnia 2021 r. odmówił przyznania skarżącemu prawa do wnioskowanego świadczenia, wskazując, że nie została spełniona przesłanka z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, zgodnie z którą świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała: 1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub 2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia, albowiem nie da się ustalić że niepełnosprawność matki skarżącego powstała przed ukończeniem przez nią 18. lub 25. roku życia.

Powyższa decyzja utrzymana została w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 27 maja 2021 r., w której wskazano, że decyzję odmowną uzasadnia brak spełnienia przez skarżącego przesłanki z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, albowiem zakres zadeklarowanych przez skarżącego czynności i sposób ich wykonywania świadczy o tym, że skarżący nie tyle sprawuje opiekę nad matką uniemożliwiającą mu podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lecz bardziej świadczy jej pomoc, która nie uprawnia do przyznania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego.