Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 9 maja 2023 r., sygn. II SA/Bd 204/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek (spr.) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Korycka sędzia WSA Jarosław Wichrowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 maja 2023 r. sprawy ze skargi L. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2022 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2022 r. znak: [...] Wójt Gminy S. odmówił skarżącej L. C. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym teściową J. C.. Uzasadniając odmowę przyznania wnioskowanego świadczenia organ wskazał na: niespełnienie przesłanki określonej w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 615 ze zm, dalej powoływanej jako "u.ś.r."), ponieważ z przedłożonego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności J. C. wynika, że jej niepełnosprawność powstała po 85 roku życia, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od [...] sierpnia 2018 r.; oraz niespełnienie łącznie warunków, o których mowa w art. 17 ust. 1a u.ś.r., ponieważ wymagająca opieki teściowa skarżącej posiada dwójkę dzieci, które nie legitymują się orzeczeniami o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Od powyższej decyzji skarżąca wniosła odwołanie, zarzucając, że wydano ją z naruszeniem zasady praworządności, ponieważ organ oparł swoje rozstrzygnięcie na przepisie art. 17 ust. 1b u.ś.r., który wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/18) uznany został za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę w zależności od wieku powstania niepełnosprawności podopiecznych. Ponadto, wskazała że stanowisko organu co do niespełnienia przez nią warunków do przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad teściową, jest nieadekwatne do stanu faktycznego. Podniosła przy tym, że przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (k.r.o.) ustalają kolejność zobowiązanych w ten sposób, że obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności lub gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swojemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Przy czym, jak podkreśliła, jej teściowa ma dwoje dzieci: T. C. (męża skarżącej), który prowadzi działalność gospodarczą i nie jest w związku z tym w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi względem matki; oraz córkę I. B., która jest osobą schorowaną i mieszka w budynku nieprzystosowanym dla starszej, schorowanej osoby, co powoduje, że niemożliwym jest sprawowanie przez nią opieki nad matką. Ponadto, skarżąca wskazała, że jej teściowa ma też siostrę, która jest jednak w wieku 85 lat i również nie jest w stanie opiekować się J. C.. W związku z powyższym, jak wskazała skarżąca, jest ona jedyną osobą, która może opiekować się J. C. i w tym celu zrezygnowała z pracy zawodowej. Podniosła również stanowisko, że organy wydające decyzję w niniejszej sprawie winny kierować się zasadą równości wyrażoną w Konstytucji.