Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 kwietnia 2023 r., sygn. I SA/Wr 350/22

Interpretacje podatkowe; Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Horobiowski (sprawozdawca),, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Kieres,, Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman,, , po rozpoznaniu w Wydziale I, na posiedzeniu niejawnym, w trybie uproszczonym, w dniu 25 kwietnia 2023 r., sprawy ze skargi J. W. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 marca 2022 r. nr 0115-KDIT3.4011.904.2021.3.AW w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia: I. uchyla postanowienie w całości oraz uchyla w całości poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2022 r. nr 0115-KDIT3.4011.904.2021.2.AD; II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 597,00 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organem administracji.

1.1. Przedmiotem skargi J. W. (dalej: Strona, Skarżący, Wnioskodawca) jest postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: organ, DKIS) z dnia 25 marca 2022 r. nr 0115-KDIT3.4011.904.2021.3.AW utrzymujące w mocy własne postanowienie z dnia 21 stycznia 2022 r. nr 0115-KDIT3.4011.904.2021.2.AD o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

1.2. We wniosku z dnia 22 października 2022 r. strona zwróciła się o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie tworzenia, ulepszania i modyfikacji programów komputerowych, które są utworami według art. 1 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1191 ze zm., dalej: u.p.a.p.p.). Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.; dalej: ustawa o PIT).