Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Gd 4/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 13 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 14 listopada 2022 r. nr SKO Gd/3383/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 14 listopada 2022 r., nr SKO Gd/3383/22, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

W dniu 26 kwietnia 2022 r. skarżąca złożyła do Wójta Gminy Sulęczyno wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką sprawowaną nad niepełnosprawną babcią T. S.

Wójt Gminy Sulęczyno decyzją z dnia 25 maja 2022 r. odmówił przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wskazując, że T. S. na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 13 maja 2021 r. została uznana za trwale niezdolną do samodzielnej egzystencji z ustaleniem, że niezdolność ta istniała na dzień 1 marca 2020 r. Zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz.U. 2022r., poz. 615), zwanej dalej ustawą, wiek, w którym powstała niezdolność T. S. do samodzielnej egzystencji stanowi przesłankę negatywną przyznania świadczenia.

Dalej organ wskazał, że jakkolwiek niewątpliwie K. C. sprawuje opiekę nad babcią i to w zakresie, jaki wyklucza możliwość podjęcia przez nią zatrudnienia, to jednak ustalono, że T. S. posiada pięcioro dzieci, z których żadne nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, co także wyklucza możliwość przyznania skarżącej wnioskowanego świadczenia, o czym decyduje treść art. 17 ust. 1a ustawy.