Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 marca 2023 r., sygn. I SA/Po 840/22

Interpretacje podatkowe; Podatek dochodowy od osób prawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rennert Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2023 r. sprawy ze skargi P. P. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 03 października 2022 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych I. uchyla zaskarżoną interpretację; II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz skarżącej spółki kwotę [...]- zł [...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną interpretacją z dnia 3 października 2022 r., nr [...], Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, działając na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm. - dalej w skrócie: "O.p."), za nieprawidłowe uznał stanowisko P. P. . (dalej jako: "Wnioskodawczyni", "Strona", "Spółka" lub "Skarżąca") w przedmiocie zaliczenia kary umownej do koszów uzyskania przychodu, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm. – dalej w skrócie: "u.p.d.o.p").

1.1. Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że Strona prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawczyni jest wytwarzanie energii elektrycznej. Spółka otrzymała od podmiotu zajmującego się dystrybucją energii elektrycznej (dalej jako: "dystrybutor energii") ofertę sprzedaży energii elektrycznej, a przedmiotem oferty był zakup przez dystrybutora energii wytworzonej przez Stronę z odnawialnych źródeł energii (dalej jako: "OZE"). W ofercie wskazano m.in.: proponowaną cenę sprzedaży wytworzonej energii, czas obowiązywania umowy, planowany wolumen roczny [MWh] oraz rodzaj źródła OZE. Formularz umowy sprzedaży energii elektrycznej został załączony do oferty i stanowił jej integralną część. W przypadku dokonania akceptacji oferty, Wnioskodawczyni była zobowiązana do podpisania z dystrybutorem energii formularza umowy, co miało stanowić jedynie czynność techniczną wynikającą z przyjęcia/akceptacji oferty celem potwierdzenia wiążących już strony warunków i postanowień umowy. W treści zastrzeżono, że w przypadku odstąpienia przez adresata oferty od pisemnego podpisania formularza umowy, bądź realizowania przez niego zobowiązań wynikających z oferty lub formularza umowy, adresat oferty zobowiązany będzie do zapłaty dystrybutorowi energii kary umownej równej iloczynowi planowanego wolumenu rocznego energii elektrycznej wskazanego w akceptacji oferty oraz stawki [...]/MWh. Spółka wypełniła i podpisała formularz akceptacji oferty, co było równoznaczne z zawarciem umowy. Jednakże po ponownej analizie warunków umowy, uwzględniając aktualne realia gospodarcze, Strona uznała, że realizacja umowy nie będzie dla niej korzystna ekonomicznie, dlatego odstąpiła od pisemnego podpisania formularza umowy, co spowodowało rozwiązanie umowy zawartej w wyniku przyjęcia oferty. Dystrybutor energii obciążył Wnioskodawczynię karą umowną z tytułu odstąpienia od podpisania formularza umowy, którą Wnioskodawczyni zapłaciła. Według obliczeń Strony korzystniejsze było poniesienie przez nią kosztów zapłaty kary umownej naliczonej przez dystrybutora energii z tytułu odstąpienia od umowy, niż realizowanie warunków tej umowy na niekorzystnych dla niej warunkach. Realizując umowę Spółka poniosłaby wydatki, które nie przełożyłyby się na osiągnięcie dochodów, proporcjonalnych do tych wydatków. Utrata zasobów Strony na realizację umowy spowodowałaby jednocześnie, że nie byłaby ona w stanie realizować umów na rzecz innych kontrahentów, które były dla niej korzystne (rentowne). Wnioskodawczyni podejmując decyzję o rozwiązaniu umowy, kierowała się zatem racjonalnymi z punktu widzenia ekonomicznego pobudkami, tj. możliwością zawarcia i realizacji umów z innymi podmiotami, skutkującymi bardziej opłacalną dla niej współpracą, w konsekwencji prowadzącą do zwiększenia uzyskiwanych przychodów. Spółka podkreśliła, że kwota kary umownej jest niższa od ewentualnych wydatków, które Strona byłaby zmuszona ponieść w celu realizacji umowy. W konsekwencji Wnioskodawczyni, decydując się na rozwiązanie umowy, miała na celu uniknięcie strat oraz osiągnięcie w dłuższym okresie wyższych przychodów, niż miałoby to miejsce w przypadku realizowania umowy. Tym samym działania, które mają na celu pozyskiwanie wyższych przychodów oraz eliminację strat, mogą pozwolić Stronie na realizację założonych celów biznesowych. Dodatkowo wskazano, że dzięki związanemu z zapłatą kar umownych zachowaniem wiarygodności, Wnioskodawczyni może rozsądnie oczekiwać, że podmioty, na rzecz których płaci kary umowne, będą w przyszłości korzystać z jego usług i generować kolejne przychody.