Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 marca 2023 r., sygn. II SA/Łd 131/23

Prawo miejscowe; Ochrona zwierząt

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Mikołajczyk, Asesor WSA Tomasz Porczyński (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 marca 2023 r. sprawy ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Gminy Kiełczygłów z dnia 30 marca 2022 r. nr XXXIII/233/22 w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Kiełczygłów na rok 2022 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości; 2. zasądza od Gminy Kiełczygłów na rzecz Wojewody Łódzkiego kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 30 grudnia 2022 r. Wojewoda Łódzki, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz.U. z 2022 r. poz. 559) – dalej: u.s.g. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Gminy Kiełczygłów z dnia 30 marca 2022 r., nr XXXIII/233/22 w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Kiełczygłów na rok 2022. Kwestionowanej skargą uchwale strona zarzucała naruszenie:

1. art. 7 i art. 94 Konstytucji RP oraz art. 11a ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn.: Dz.U. z 2022 r. poz. 572) – dalej: u.o.z. poprzez niewypełnienie delegacji ustawowej, to jest niewskazanie konkretnych organizacji pożytku publicznego, stowarzyszeń i fundacji, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt we współpracy z organami Inspekcji Weterynaryjnej, z którymi Gmina Kiełczygłów będzie współpracowała przy realizacji zadań określonych w załączniku nr 1 do uchwały;

2. art. 7 i art. 94 Konstytucji RP oraz art. 11a ust. 2 pkt 2 u.o.z. poprzez nieprecyzyjne i niejasne określenie w § 11 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 załącznika nr 1 do kwestionowanej uchwały zadań dotyczących sprawowania opieki nad kotami wolno żyjącymi, poprzez użycie pojęć "w miarę potrzeb" oraz "w miarę możliwości i potrzeb";