Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 marca 2023 r., sygn. II SA/Gd 1046/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Diana Trzcińska Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 8 marca 2023 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 10 października 2022 r. nr SKO Gd/1844/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga M.. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 10 października 2022 r., nr SKO Gd/1844/22, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Burmistrz Miasta R. decyzją z dnia 23 lipca 2021 r. odmówił skarżącemu ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką sprawowaną nad żoną I. K., ponieważ wnioskodawca pobiera rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, co stanowi zdaniem organu negatywną przesłankę do przyznania świadczenia, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku decyzją z dnia 1 grudnia 2021 r. uchyliło powyższą decyzję i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Kolegium wskazało, że Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 26 czerwca 2019 r. sygn. akt SK 2/17 (Dz.U. z 2019 r. poz. 1257) orzekł, że art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie, w jakim stanowi, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jest niezgodny z art. 71 ust. 1 zdanie drugie w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z pkt II sentencji tego wyroku przepis wymieniony w części I, w zakresie tam wskazanym, traci moc obowiązującą po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, co nastąpiło z dniem 9 stycznia 2020 r. Kolegium uznało też, że organ I instancji nie badał wnikliwie kwestii spełnienia zasadniczej przesłanki nabycia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, jaką jest związek przyczynowy pomiędzy brakiem aktywności zawodowej opiekuna a sprawowaną przez niego opieką nad osobą niepełnosprawną