Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 marca 2023 r., sygn. II SA/Gd 1137/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Diana Trzcińska Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 8 marca 2023 r. sprawy ze skargi I. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 31 października 2022 r. nr SKO Gd/425/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz I. D. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarga I. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 31 października 2022 r., nr SKO Gd/425/22, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

I. D. pismem z dnia 19 czerwca 2020 r. wniosła o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym mężem, J. D.

Burmistrz Gminy Kartuzy decyzją z dnia 13 lipca 2020 r. odmówił wnioskodawczyni przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku decyzją z dnia 12 października 2020 r. utrzymało w mocy powyższą decyzję. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 11 lutego 2021 r. o sygnaturze akt III SA/Gd 1198/20 uchylił obie opisane wyżej decyzje. Zdaniem Sądu organ pierwszej instancji błędnie przyjął, że skarżąca nie może uzyskać wnioskowanego świadczenia ze względu na to, że niepełnosprawność jej męża nie powstała przed upływem okresów wskazanych w art. 17 ust.1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Sąd zalecił, by ponownie rozpoznając sprawę organ I instancji wyjaśnił, czy skarżąca spełnia przesłanki do przyznania jej wnioskowanego świadczenia z pominięciem tej części normy art. 17 ust. 1b ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/13) uznał za niezgodną z Konstytucją RP.