Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2023 r., sygn. IV SA/Wr 572/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 21 lutego 2023 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia 28 lipca 2022 r. nr SKO/RŚ-423/198/2022 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy utrzymało w mocy orzeczenie Prezydenta Miasta Legnica odmawiające J. W. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Jak wynikało z akt sprawy wnioskiem z dnia 11 lutego 2022 r. Skarżący wystąpił o ustalenie prawa do ww. świadczenia w związku z opieką nad niepełnosprawną matką S. W. (ur. 1931 r.).

Powołaną na wstępie decyzją organ I instancji odmówił Skarżącemu przyznania wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu wskazał na art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2022 r., poz. 615 ze zm., dalej u.ś.r.) oraz ustalenia poczynione w toku przeprowadzonego postępowania, w tym wywiadu środowiskowego z dnia 30 marca 2022 r. Wynikało z nich, że Skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z matką, jego dochodem jest emerytura matki wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym. Warunki mieszkaniowe są dobre częściowo dostosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej. Matka Skarżącego na mocy orzeczenia z dnia 11 czerwca 2012 r. została zaliczona na stałe do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym. Ponadto legitymuje się orzeczeniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 2021 r. zaliczającym ją na trwałe do osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Z oceny pracownika socjalnego wynikało, że matka Strony z uwagi na wiek (91 lat) i stan zdrowia (nadciśnienie tętnicze, przewlekła choroba płuc) wymaga pomocy innych osób. Zakres opieki dotyczy podstawowych czynności (pomoc w ubieraniu, pielęgnacji, przygotowaniu posiłków) oraz leczeniu (podawanie leków, inhalacji, umawianiu wizyt lekarskich). Podczas wywiadu matka Strony była ubrana w czystą odzież, w domu panował porządek. W kontakcie była spokojna, wypowiedzi krótkie, miała trudności w zapamiętywaniu, nie potrafiła określić dat oraz szczegółów dotyczących sprawowanej nad nią opieki. Do akt sprawy przedłożono dokumentację medyczną stwierdzającą, że matka Skarżącego choruje na przewlekłą niewydolność krążenia, chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu drugiego, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, dyskopatię, osteoporozę. Od kilku miesięcy następuje pogorszenie zdrowia, wymaga opieki innych osób, nie rokuje pełnego powrotu do zdrowia (zaświadczenie od lekarza medycyny rodzinnej z dnia 30 listopada 2021 r.). Z kolejnego zaświadczenia, z dnia 28 lutego 2022 r., wynikało, że matka Skarżącego wymaga pomocy w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych oraz opieki higienicznej obejmującej zapewnienie higieny osobistej i higieny pomieszczeń. Porusza się o lasce, przy pomocy i w towarzystwie drugiej osoby, samodzielnie spożywa przygotowane przez syna posiłki, korzysta z pieluchomajtek, gdyż korzystanie z toalety sprawia jej problem. Jest pod stałą opieką lekarza rodzinnego, pulmonologa i kardiologa. Nie korzysta z usług opiekuńczych.