Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 lutego 2023 r., sygn. III SA/Kr 1597/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Renata Czeluśniak Sędziowie : SWSA Ewa Michna SWSA Tadeusz Kiełkowski (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 lutego 2023 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 16 sierpnia 2022 r. znak SKO-NP-4115-368/22 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu decyzją z dnia 16 sierpnia 2022 r., znak SKO-NP-4115-368/22, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.), art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 615) oraz art. 2, art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 570), po rozpatrzeniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 sierpnia 2022 r. odwołania K. G. od decyzji z dnia 21 czerwca 2022 r., znak: [...], wydanej z upoważnienia Wójta Gminy Ł., przez Samodzielnego referenta ds. świadczeń rodzinnych Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. o odmowie przyznania K. G. świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad mężem J. G., ur. 1.12.1970 – utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

Powyższa decyzja, która jest przedmiotem skargi, zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Decyzją z dnia 21 czerwca 2022 r., znak: [...], Wójt Gminy Ł. orzekł o odmowie przyznania K. G. świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad mężem J. G., ur. 1.12.1970 r. W uzasadnieniu tej decyzji organ pierwszej instancji przytoczył treść art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, a następnie wskazał, iż w dniu 16 maja 2022 r. wpłynął doń wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego dla K. G., w związku ze sprawowaniem przez nią opieki nad niepełnosprawnym mężem J. G. Do wniosku dołączono Orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 9 maja 2022 r., nr akt [...], z którego wynika, że J. G. jest niezdolny do samodzielnej egzystencji do 31 maja 2023 r., data powstania niezdolności do samodzielnej egzystencji: 19 kwietnia 2022 r., czyli niepełnosprawność powstała po ukończeniu 25 roku życia. Bezspornym w sprawie jest, że wnioskodawczyni sprawuje opiekę nad niepełnosprawnym mężem, który zgodnie z ww. orzeczeniem jest niezdolny do samodzielnej egzystencji, wymaga stałej opieki innych osób. Jak wynika z wniosków pracownika socjalnego przeprowadzającego wywiad, poza sporem pozostaje okoliczność, że K. G. z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad mężem zrezygnowała z pracy zawodowej. Stan zdrowia J. G. nie pozwala na samodzielne funkcjonowanie. K. G. pomaga mężowi w codziennej higienie, przygotowuje dla niego posiłki odpowiednie do diety osoby chorej na cukrzycę, pomaga w dawkowaniu lekarstw, kropieniu oczu, podawaniu insuliny, mierzeniu cukru itp. Sprawowanie opieki zajmuje K. G. około 8-10 godzin dziennie w zależności od stanu zdrowia i samopoczucia. K. G. spełnia tym samym określone art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych przesłanki warunkujące prawo do przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego. W aktach sprawy brak jest jednak jakichkolwiek dokumentów, z których wynikałoby, że niepełnosprawność w tym przypadku powstała we wczesnej młodości, tj. nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Nie został więc spełniony warunek zawarty w art. 17 ust.1b pkt 1 i 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Z tej przyczyny, w ocenie organu pierwszej instancji, należało odmówić K. G. prawa do wnioskowanego świadczenia.