Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 lutego 2023 r., sygn. II SA/Gd 629/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Asesor WSA Justyna Dudek - Sienkiewicz po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2023 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 20 kwietnia 2022 r., nr SKO.421.273.2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

W. T., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z 20 kwietnia 2022 r. nr SKO.421.273.2022, utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Lęborku, działającego z upoważnienia Burmistrza Miasta Lęborka z 28 lutego 2022 r. w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z 28 lutego 2022 r. organ I instancji odmówił W. T. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym mężem T. T.

W uzasadnieniu organ I instancji uznał, że w rozpatrywanej sprawie nie zostały spełnione trzy przesłanki konieczne do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego:

nie da się ustalić daty powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki (ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 12 grudnia 2018 r.),

wnioskodawczyni posiada prawo do świadczenia przedemerytalnego,

osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim.

Organ I instancji stwierdził przesłankę negatywną przyznania świadczenia, o której mowa w art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111), dalej jako u.ś.r., zgodnie z którym świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała: 1) nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub 2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Z dniem 1 stycznia 2013 r. ustawodawca dokonał zmian w ustawie o świadczeniach rodzinnych poprzez wprowadzenie regulacji różnicującej sytuację prawną opiekunów osoby niepełnosprawnej z uwagi na wiek powstania niepełnosprawności. Organ wskazał, że Trybunał Konstytucyjny orzekając w wyroku z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 o częściowej niekonstytucyjności wprowadzenia do ustawy kryterium wieku powstania niepełnosprawności, jako przesłanki uzależniającej uzyskanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, nie uchylił go. Trybunał orzekł o niekonstytucyjności jedynie części normy wynikającej z art. 17 ust. 1b u.ś.r., a poprawienie stanu prawnego w tym zakresie należy wyłącznie do ustawodawcy. Organ I instancji uznał, że jest zobligowany stosować przepisy prawa w brzmieniu aktualnie obowiązującym.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00