Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. II SA/Gd 773/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Dobek - Rak (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Diana Trzcińska Asesor WSA Justyna Dudek - Sienkiewicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Pazdykiewicz po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2023 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi B. W. – R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 29 czerwca 2022 r. nr SKO.421.282.2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

B. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z 29 czerwca 2022 r., nr SKO.421.282.2022, którą utrzymano w mocy decyzję Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Słupsku, działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta Słupska, z 10 marca 2022 r., nr MOPR.VI-5211/7429/SP/03/2022/O, o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym

i prawnym:

B. W., pismem z 24 września 2021 r., złożył do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Słupsku wniosek o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną żoną J. W.

W toku postępowania organ I instancji ustalił, że żona skarżącego – J. W. (ur. 31 października 1990 r.) legitymuje się orzeczeniem z 10 lipca 2009 r. o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydanym przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Słupsku. Orzeczenie zostało wydane na stałe. Ponadto, z orzeczenia wynika, że niepełnosprawność istniała przed 16 rokiem życia (od urodzenia).

W dniu 18 października 2021 r. został przeprowadzony wywiad środowiskowy, w trakcie którego pracownik socjalny ustalił, że J. W. prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z mężem oraz 5-letnią córką. Żona skarżącego cierpi na dziecięce porażenie mózgowe czterokończynowe, dlatego wymaga stałej całodobowej opieki. Nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować. Jak ustalił pracownik socjalny, J. W. nie jest w stanie samodzielnie przygotować posiłków, ani ich spożyć, wymaga pomocy przy pielęgnacji, utrzymaniu higieny osobistej, czynnościach fizjologicznych, ubieraniu się. Żona skarżącego w mieszkaniu porusza się pełzając, na zewnątrz korzysta zaś z wózka inwalidzkiego. Pracownik socjalny ustalił także, że skarżący posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, z uwagi na poważne schorzenie kości. Łączny staż pracy skarżącego wynosi około rok, a ostatnie zatrudnienie zakończył około 10 lat temu. Jak wynika z wywiadu, skarżący nie podejmował zatrudnienia również z powodu własnej niepełnosprawności, a od chwili zawarcia związku małżeńskiego nie poszukiwał zatrudnienia. Pracownik socjalny ustalił, że skarżący nie jest w stanie podjąć zatrudnienia nawet w ograniczonym zakresie w związku z koniecznością zapewnienia stałej opieki niepełnosprawnej żonie. Jak wskazał, skarżący jest osobą zdolną do podjęcia zatrudnienia adekwatnego do swojej sytuacji zdrowotnej, ale rezygnuje z aktywności zawodowej po to, aby zapewnić niepełnosprawnej żonie stałą i całodobową opiekę.