Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2023 r., sygn. I SA/Po 598/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędzia WSA Barbara Rennert Protokolant: starszy sekretarz sądowy Monika Olejniczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi [...] i [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w podatku od nieruchomości za 2016 rok oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaskarżoną decyzją z dnia 7 czerwca 2022 r., nr [...], utrzymało w mocy poprzedzającą ją decyzję z dnia 31 sierpnia 2021 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza [...] z dnia 18 czerwca 2020 r., nr [...], w przedmiocie podatku od nieruchomości za rok 2016.

1.1. Z akt sprawy wynika, że Burmistrz [...] decyzją z dnia 18 czerwca 2020 r. ustalił J. i G. J. (dalej jako: "Podatnicy", "Strony" lub "Skarżący") wymiar podatku od nieruchomości za rok 2016 w wysokości [...] zł. Powyższa decyzja została wydana po przeprowadzeniu postępowania podatkowego w związku z brakiem rzetelnych danych dotyczących przedmiotów opodatkowania za 2016 rok. W toku postępowania G. J. złożył informację podatkową, a następnie korektę tej informacji, którą uwzględnił organ I instancji. SKO [...] zwrócił uwagę, iż Podatnicy nie złożyli deklaracji za rok 2016 w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego, a następnie sami skorygowali zgłoszone dane, które zaakceptował organ podatkowy I instancji.

1.2 We wniosku o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji organu I instancji Podatnicy podnieśli, że doszło do naruszenia art. 68 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm. - dalej w skrócie: "O.p."), gdyż została ona doręczona z przekroczeniem 3-letniego terminu przedawnienia oraz oparta na błędnej podstawie prawnej, a mianowicie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.o.l."). Strony podkreśliły we wniosku, że ostatnio powołany przepis prawa materialnego został uznany za niezgodny z Konstytucją RP wyrokiem T. K. z dnia 12 grudnia 2017 r., o sygn. akt SK 13/15.