Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 stycznia 2023 r., sygn. I SA/Lu 507/22

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędziowie WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) Asesor sądowy Agnieszka Kosowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi P. Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 5 sierpnia 2022 r. nr SKO.41/1467/P/2022 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 5 sierpnia 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie, po rozpatrzeniu odwołania P. od decyzji Burmistrza Opola Lubelskiego z dnia 16 lutego 2022r. w sprawie odmowy określenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2015 r. w kwocie 4.447 zł, utrzymało w całości w mocy zaskarżoną decyzję organu podatkowego pierwszej instancji.

Z uzasadnienia decyzji i akt sprawy wynika, że kontrolowana decyzja wydana została po ponownym rozpoznaniu sprawy, wskutek decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 23 sierpnia 2021 r., uchylającej decyzję organu pierwszej instancji z 11 lutego 2021 r. SKO uznało wówczas, że sprawa wymaga wiadomości specjalnych, niezbędnym jest zatem dopuszczenie dowodu z opinii biegłego.

Organ ustalił, że spółka w dniu 10 grudnia 2020 r. (przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego) złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Do wniosku dołączyła korektę deklaracji podatkowej. Wyjaśniła, że zawyżenie kwoty zobowiązania podatkowego nastąpiło na skutego tego, że spółka błędnie zaliczyła do wartości budowli zgłoszonych do opodatkowania wartość łączników sterowanych zdalnie instalowanych na liniach napowietrznych średniego napięcia. Zdaniem spółki w/w obiekty nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu wartości zadeklarowanych budowli, gdyż nie stanowią one części składowej linii energetycznej (napowietrznych średniego napięcia). Z wyjaśnień wynika, że łącznik sterowany zdalnie instalowany na liniach napowietrznych SN jest to urządzenie służące do załączania, przewodzenia i wyłączania prądu w normalnych warunkach pracy linii, może też funkcjonować w określonych warunkach przeciążeniowych, jak również jest zdolne do przewodzenia przez określony czas prądów w warunkach anormalnych takich jak zwarcie. Urządzenie to oprócz napędu sterowanego zdalnie, posiada napęd ręczny umożliwiający manewrowanie aparatem ręcznie za pomocą dźwigni z ziemi, aparatem można sterować także lokalnie za pomocą przycisków znajdujących się w szafce. Łącznik jest sterowany zdalnie z systemu dyspozytorskiego, co daje możliwość telemechanizacji procesów łączeniowych w głębi sieci SN. Zastosowanie w/w łączników zapewnia sprawne prowadzenie połączeń planowych, a w przypadku awarii sieci SN - na szybką lokalizację uszkodzeń w sieci i o ile istnieje taka możliwość - połączenia pozostałego odcinka linii nie objętego awarią na zasilanie rezerwowe z innej linii, przyczyniając się tym samym do skrócenia czasu trwania wyłączeń awaryjnych. Urządzenia te stanowią fakultatywny element linii elektroenergetycznej, tzn. każda linia SN może być użytkowana zgodnie z jej przeznaczeniem (dostarczaniem energii elektrycznej do odbiorców) bez zainstalowanego na niej łącznika zdalnie sterowanego. Tego rodzaju urządzenie ułatwia więc eksploatacje linii elektroenergetycznych, ale nie jest jej niezbędnym składnikiem. Przedmiotowe łączniki nie stanowią części składowej linii energetycznych, zgodnie z art. 47 § 2 k.c., ze względu na fakt, że urządzenia te nie są na stałe połączone z tymi liniami oraz mają charakter mobilny i w związku z tym mogą być (i faktycznie są) przenoszone z jednej linii elektromagnetycznej na drugą. Zdaniem podatnika, łączniki te nie stanowią też budowli w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gdyż nie stanowią urządzenia wolno stojącego i w związku z tym nie spełniają definicji budowli w rozumieniu P.b. i definicji budowli z u.p.o.l.