Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 stycznia 2023 r., sygn. III SA/Kr 1532/22

Pomoc społeczna

| | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 25 stycznia 2023 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie: WSA Jakub Makuch WSA Katarzyna Marasek-Zybura (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 maja 2022 r. znak: 010070/680/4908494/2022 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 12 maja 2022 r. znak: 010070/680/4908494/2022 Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 23 marca 2022 r. o odmowie przyznania A. S. (dalej: skarżąca), prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko.

Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Skarżąca złożyła wniosek o świadczenie wychowawcze 500+ na okres od 1 czerwca 2021 r. do 31 maja 2022 r.

W decyzji z dnia 23 marca 2022 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że nie może przyznać skarżącej świadczenia wychowawczego na dziecko, ponieważ skarżąca nie przedłożyła orzeczenia sądu opiekuńczego o ustanowieniu jej opiekunem prawnym dziecka. Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 4 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2407, dalej: ustawa lub p.p.w.w.d.), opiekun prawny, ubiegając się o świadczenie wychowawcze na dziecko, zobowiązany jest załączyć do wniosku orzeczenie sądu opiekuńczego o ustaleniu go opiekunem prawnym dziecka. Jest to dokument niezbędny do ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego opiekunowi prawnemu dziecka.

W odwołaniu wniesionym od ww. decyzji skarżąca zarzuciła naruszenie:

- art. 4 ust. 2 pkt 3 p.p.w.w.d., poprzez jego błędne zastosowanie;

- art. 4 ust. 2 pkt 3 p.p.w.w.d., poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że skarżąca nie pełni funkcji rodziny zastępczej dla małoletniej A. S. w rozumieniu tego przepisu;