Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 6 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Rz 928/22

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Piotr Godlewski /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 grudnia 2022 r. sprawy ze sprzeciwu P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia 14 czerwca 2022 r. nr SKO.401.ZP.1126.116.2022 w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu na rzecz skarżącej P. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 597 (pięćset, dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania,, III. zwraca skarżącej P. sp. z o.o. z siedzibą w W. z urzędu kwotę 100 zł (słownie sto złotych) tytułem nadpłaconego wpisu sądowego od, skargi., , , ,

Uzasadnienie

II SA/Rz 928/22

U z a s a d n i e n i e

Przedmiotem sprzeciwu P Sp. z o. o. z siedzibą w W. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z 14 czerwca 2022 r. nr SKO.401.ZP.1126.116.2022 uchylająca decyzję Wójta Gminy [...] z 11 sierpnia 2021 r. nr UG-IR.6733.19.2021 o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy, decyzją z 11 sierpnia 2021 r. Wójt ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego dla inwestycji: "Budowa stacji bazowej sieci [...] Nr [...] wraz z wewnętrzną linią zasilającą i kanalizacją kablową na działce nr [...] obręb [...] W. gm. [....]".

Po rozpoznaniu odwołań [...] (51 stron), SKO działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm., dalej "kpa") decyzją z 10 stycznia 2022 r. uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji. SKO stwierdziło, że wobec braku pełnych danych charakteryzujących inwestycję, a w szczególności jej maksymalnego możliwego oddziaływania, wątpliwym jest wskazanie przez Wójta jako stron postępowania wyłącznie osób, których działki graniczą z inwestycją. Zdaniem SKO, wobec braku wystarczających dowodów pozwalających określić zasięg faktycznego maksymalnego oddziaływania, nie jest możliwe wykluczenie którejkolwiek z odwołujących się osób jako strony prowadzonego postępowania, gdyż wszyscy odwołujący się władają terenem w sąsiedztwie działki objętej wnioskiem inwestora. Ponadto w sprawie nie zebrano podstawowych dowodów pozwalających na jednoznaczne ustalenie braku potrzeby uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przed wydaniem decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, a zebrane dokumenty przemawiają za możliwością wystąpienia takiego przypadku. Wreszcie SKO zwróciło uwagę, że we wniosku Inwestor przewiduje możliwość zastosowania innych anten niż te, podane w decyzji. Wobec uznania, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 2 i 3 kpa w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a także z naruszeniem ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm., dalej "upzp" (brak podstawowych danych o inwestycji charakteryzujących jej parametry techniczne, a także wpływ na środowisko, brak możliwości ustalenia stron postępowania, niezebrane i nieudowodnione wszystkich elementów istotnych dla sprawy, nieprawidłowości w treści decyzji, a także załączonej do niej analizie), SKO uznało, że zakres elementów materialnoprawnych koniecznych do wyjaśnienia może mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy i zasadnym jest zastosowanie art. 138 § 2 kpa, gdyż prowadzenie przez organ II instancji postępowania praktycznie w całości byłoby nadmiernie uciążliwe.