Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. I SA/Ol 509/22

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Brzuzy, Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski, asesor WSA Anna Janowska (sprawozdawca), Protokolant specjalista Jolanta Piasecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia 12 sierpnia 2022 r., nr 378000-COP.4102.5.2022.ET.SZD w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

B. W. (dalej jako: "strona", "skarżący", "podatnik") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z 12 sierpnia 2022 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r.

Z przedłożonych wraz ze skargą akt administracyjnych sprawy wynika, że w rezultacie przeprowadzonych w sprawie kontroli celno-skarbowej i postępowania podatkowego ustalono, że w 2014 r. podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w zakresie usług budowlanych prowadzonej pod firmą B. B. W. o kwotę 1.214.386,99 zł na skutek uwzględnienia wydatków wynikających z nierzetelnych faktur wystawionych przez firmę U. M. M. oraz faktury dotyczącej zakupu urządzenia P.. Organ pierwszej instancji uznał za nierzetelne księgi podatkowe w części dotyczącej powyższych transakcji, przy czym na podstawie art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), dalej jako: "O.p.", odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. W konsekwencji decyzją z 17 marca 2022 r. określił stronie zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. w wysokości 591.701 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji podatnik reprezentowany przez doradcę podatkowego wniósł o jej uchylenie i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 70 § 1, art. 70 § 6 pkt 1, art. 70c, art. 121 § 1, art. 122, art. 124, art. 187 § 1, art. 191, art. 210 § 1 pkt 6 w zw. z § 4 O.p. oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), dalej: "u.p.d.o.f.". W ocenie strony, wszczęcie postępowania karnego skarbowego miało na celu wyłącznie zawieszenie biegu terminu przedawnienia. Organ powinien był najpierw stwierdzić w postępowaniu wymiarowym istnienie zobowiązania podatkowego oraz ustalić, że nie zostało ono wykonane, a dopiero dalej - ustalić,