Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 listopada 2022 r., sygn. I SA/Wr 879/21

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca) Sędziowie: SWSA Tadeusz Haberka SWSA Marta Semiczek Protokolant: Starszy specjalista Paulina Wódka po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 października 2022 r. sprawy ze skargi E. Sp. z o.o. z/s we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 28 czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2015 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz strony skarżącej kwotę 6.978 (słownie: sześć tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. zwraca stronie skarżącej kwotę 439 (słownie: czterysta trzydzieści dziewięć) zł tytułem nadpłaconego wpisu sądowego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie podatkowe przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi E. sp. z o.o. (dalej: Strona, Spółka, Skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej organ odwoławczy, organ podatkowy drugiej instancji) z dnia 28 czerwca 2021 r. nr 0201-IOV-11.4103.42.2021 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] (dalej organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia 18 marca 2021 r. nr [...] określającą za maj 2015 r. kwotę zwrotu podatku od towarów i usług (dalej VAT) na rachunek bankowy w wysokości 0 zł.

1.2. Z uzasadnienia decyzji organu podatkowego pierwszej instancji wynika, że w dniu 3 czerwca 2015 r. Spółka złożyła deklarację VAT-7 za maj 2015 r. w której wykazała: wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w wysokości 382.950 zł; nabycie towarów i usług pozostałych w wysokości 339.275 zł (kwota netto), 78.033 zł (VAT); kwotę podatku do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 78.033 zł. Wykazana w deklaracji VAT-7 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów wynika z faktury VAT nr [...] z dnia 28 maja 2015 r. wystawionej na rzecz kontrahenta ze S.: A s.r.o. z siedzibą w B. (dalej: kontrahent s.), której przedmiotem była sprzedaż [...] w ilości 630 szt. Jako dowody świadczące o rzetelności transakcji przedstawiono umowę handlową z dnia [...] maja 2015 r. pomiędzy Skarżącą a kontrahentem s., fakturę pro forma [...] z dnia 27 maja 2015 r. na kwotę 382.950 zł, zamówienie kontrahenta s., dokument CMR z dnia 28 maja 2015 r., protokół przekazania towaru z dnia 28 maja 2015 r., wyciągi bankowe potwierdzające dokonanie zapłaty z tytułu ww. transakcji przelewem bankowym w dniu 28 maja 2015 r. Ponadto stwierdzono, że Spółka dokonała zakupu 630 szt. [...] od firmy B sp. z o.o. z siedzibą D. (dalej: kontrahent polski) na podstawie faktury VAT nr [...] z dnia 28 maja 2015 r. na kwotę 337.275 zł (kwota netto), 77.573 zł (VAT). Dowodami towarzyszącymi ww. transakcjom były również: zlecenie przewozowe nr [...] z dnia 28 maja 2015 r.; protokół przekazania towaru z dnia 28 maja 2015 r. wyciągi bankowe potwierdzające dokonanie zapłaty z tytułu ww. transakcji z dnia 28 maja 2015 r. Organ podatkowy pierwszej instancji w powołanej na wstępie decyzji uznał, że działania Spółki były typowymi działaniami podmiotu w tzw. złej wierze. Spółka od początku do końca przebiegu badanego łańcucha transakcji była jego świadomym uczestnikiem a wręcz - zdaniem ww. organu - zachodzi podejrzenie, że była jednym z jego głównych organizatorów i nie ulega wątpliwości, że była głównym beneficjentem tych transakcji. Zwrócono uwagę, że Spółka miała pozytywną wiedzę na temat rzeczywistego przebiegu badanej transakcji. Wiedziała jaki towar kupuje - towar z tanich elementów bez oznaczeń i certyfikatów czy w stanie niewykończonym. Nie zachowywała się jak typowa profesjonalna firma handlowa. Nie wykazała należytej staranności w doborze kontrahentów (kontrahent polski był o wątpliwej reputacji), nie interesowała jej jakość nabytego towaru czy towar nadaje się do dalszej odsprzedaży. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji kontrahent polski był dla Spółki ze względu na swoje powiązania personalne w branży usług [...] i produkcji [...] niezwykle wygodnym kontrahentem dla pozorowania rzekomej w tej dziedzinie działalności, z tytułu, której mogłaby występować do budżetu państwa o zwroty VAT. Wskazano na okoliczności z których wynikało, że mało prawdopodobnym było aby w ciągu 1 dnia było możliwe, że towar został przewieziony na S. i cena towaru nie była adekwatna do jego stanu i jakości (500 zł/ szt.). Zatem nie chodziło w przedmiotowej sprawie o sprzedaż towaru ale o stworzenie pozorów przeprowadzenia rzeczywistych transakcji. Uznano tym samym, że transakcja zakupu [...] od kontrahenta polskiego nie miała faktycznie miejsca i mając na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177 poz. 1054 ze zm.; dalej ustawa o VAT). W odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej transakcji obrotu [...] uznano, że była ona transakcją pozorną wykonaną wyłącznie w celu wyłudzenia VAT. Odwołano się do treści art. 13 ust. 2 pkt 1, art. 41 ust. 3, art. 42 ust. 1, art. 42 ust. 3, art. 42 ust. 4, art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Podkreślono, że zarówno Spółka, jak i kontrahent s. byli zarejestrowanymi podmiotami dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Materiał dowodowy w sprawie świadczy o tym, że w dniu 28 maja 2015 r. firma transportowa wynajęta przez kontrahenta polskiego wykonała usługę transportową z D. na S.. Kwestią wątpliwą dla organu podatkowego pierwszej instancji było natomiast to, jaki towar został w tej usłudze przewieziony i jakie było jego dalsze przeznaczenie. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji nie były to [...], tylko ich atrapy, które po przewiezieniu na S. zostały rzekomo sprzedane w. kontrahentowi, który nie wykazał wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru. Zatem ze stanu faktycznego wynikało, że transakcja sprzedaży [...] na rzecz kontrahenta s. posiada również wszelkie cechy z góry zaplanowanej fikcji. Z uwagi na to, że s. kontrahent zaliczany jest do tzw. znikających podmiotów, którego działalność gospodarcza budzi wiele wątpliwości organów s. administracji podatkowej, przedmiotowa transakcja jest również transakcją przeprowadzoną dla pozoru. W związku z powyższym zawyżono wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Odnosząc się do kwestii przedawnienia odwołano się do treści art. 70 § 1 oraz art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.; dalej O.p.) oraz uchwały składu 7 sędziów NSA z dnia 29 czerwca 2009 r. sygn. akt I FPS 9/08, CBOSA. Podniesiono, że postanowieniem nr [...] z dnia [...] września 2016 r. Prokuratura Okręgowa Wydział II do Spraw Przestępczości Gospodarczej wszczęła śledztwo na podstawie art. 286 k.k. i art. 56 § 1 kks oraz art. 76 § 1 kks w zw. z art. 8 § 1 kks i z art. 271 § 1 i 3 kks i art. 62 kks w zw. z art. 8 § 1 kks w sprawie usiłowania wyłudzenia przez Zarząd Spółki nienależnego zwrotu podatku w kwocie [...] zł poprzez złożenie deklaracji VAT-7 za maj 2015 r. W związku z powyższym organ podatkowy pierwszej instancji zawiadomił podatnika pismem z dnia 6 lipca 2020 r. nr [...] o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia w jego sprawie z uwagi na wszczęcie postępowania karnego skarbowego.