Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. I SA/Gd 1024/22

Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia WSA Marek Kraus, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, , po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 listopada 2022 r. sprawy ze skargi R.S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 30 kwietnia 2018 r. nr 2201-IEW-1.4120.13.2018/MP w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz strony skarżącej kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

O. Sp. z o.o. (poprzednio B. Sp. z o.o. ) nie uregulowała w terminie podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r., wynikającego z decyzji Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku (dalej: Naczelnik) z 9 sierpnia 2016 r. w konsekwencji czego powstały zaległości podatkowe oraz odsetki od tych zaległości. Decyzją z 5 stycznia 2018 r. Naczelnik orzekł o solidarnej odpowiedzialności skarżącego R. S. ze Spółką oraz z B. S., za powyższą zaległość podatkową wraz z odsetkami za zwłokę oraz za koszty egzekucyjne.

Decyzją z 30 kwietnia 2018 r. Dyrektor utrzymał w mocy decyzję Naczelnika w zakresie dotyczącym orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności skarżącego oraz orzekł o uchyleniu decyzji w zakresie dotyczącym odsetek za zwłokę i ich obniżeniu z kwoty 674.532 zł do kwoty 587.358 zł. W uzasadnieniu decyzji Dyrektor podał, że skarżący pełnił obowiązki członka zarządu Spółki w czasie, w którym upływał termin płatności podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r.. W trakcie prowadzonego wobec Spółki postępowania egzekucyjnego nie stwierdzono istnienia majątku, z którego można byłoby skutecznie zaspokoić istniejące zaległości podatkowe. Pierwsze zaległości płatnicze Spółki powstały wskutek nieuregulowania podatku od towarów i usług za lipiec i grudzień 2013 roku. W związku z tym organ przyjął, że Spółka zaprzestała regulowania swoich zobowiązań począwszy od 28 stycznia 2014 r. - z tym dniem bowiem zaprzestała regulowania drugiego z kolei zobowiązania. Pomimo tego wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki nie został zgłoszony. Zdaniem Dyrektora, skarżący nie uprawdopodobnił także, że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy, a dodatkowo w trakcie postępowania nie wskazał mienia należącego do Spółki z którego egzekucja umożliwiłaby zaspokojenie zaległości podatkowych w znacznej części.