Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 października 2022 r., sygn. I SA/Gd 412/22

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Kraus (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Kotlarek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 października 2022 r. sprawy ze skargi Gminy A. na interpretację indywidualną Wójta Gminy Kołczygłowy z dnia 22 lutego 2022 r. nr RF.310.1.2022 w przedmiocie podatku od nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2. zasądza od Wójta Gminy Kołczygłowy na rzecz strony skarżącej kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1. W zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2022 r. Wójt Gminy K. (dalej jako "organ" lub "Wójt Gminy") stwierdził, że stanowisko Gminy K. (dalej jako "Wnioskodawczyni", "Skarżąca" lub "Gmina"), przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od nieruchomości, tj. co do opodatkowania budowli wchodzących w skład infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, będących własnością Gminy, jest nieprawidłowe.

2. Rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy:

2.1. W dniu 30 grudnia 2021 r. do organu wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, tj. ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm., dalej jako "u.p.o.l.").

We wniosku wskazano, że Gmina jest właścicielem obiektów infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, w skład której wchodzą sieci i inne budowle wykorzystywane w ramach działalności wodno-kanalizacyjnej (dalej jako "Infrastruktura"). Gmina wykonuje przy wykorzystaniu Infrastruktury zadania o charakterze użyteczności publicznej - na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r., poz. 713 ze zm.) - których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Wnioskodawczyni wskazała, że w 2021 r. ww. infrastruktura była zwolniona z opodatkowania podatkiem od nieruchomości na podstawie uchwały nr [...] Rady Gminy K. z dnia 1 grudnia 2020 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na terenie Gminy K. na 2021 rok. Ponadto, w latach 2016 - 2020 Infrastruktura również była zwolniona z ww. opodatkowania, na podstawie wcześniejszych uchwał Gminy. Dalej Skarżąca wyjaśniła, że na podstawie decyzji Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia [...] 2021 r., nr [...], na terenie Gminy obowiązuje taryfa na lata 2021-2024 za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. Skarżąca powołała fragmenty uzasadnienia wniosku w sprawie zatwierdzenia ww. taryfy i stwierdziła, że zgodnie z zawartymi w nich tabelami dla taryf obowiązujących na okres 2018-2021 oraz na okres 2021-2024 przewidywana marża zysku została ustalona na poziomie zerowym. W taryfie obowiązującej na lata 2016-2018 również nie założono marży zysku. W ocenie Skarżącej z powyższego wynika, że intencją Gminy nie jest osiąganie zysku z tytułu realizacji zadań w zakresie zaopatrywania mieszkańców w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków przy wykorzystaniu Infrastruktury. Przewidziane przychody służą bowiem tylko do pokrycia kosztów związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb Gminy.