Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 września 2022 r., sygn. II SA/Po 272/22

Dnia 15 września 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Asesor WSA Paweł Daniel Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2022 roku sprawy ze sprzeciwu D. M. od decyzję Wojewody z dnia 23 marca 2022 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę oddala sprzeciw.

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia 10 października 2019 r., (znak: [...]) [zwanej dalej "decyzją z 2019 r."] Prezydent Miasta P. (zwany dalej "Prezydentem" lub "organem I instancji") zatwierdził projekt budowlany i udzielił M. W. (zwanej dalej "inwestorem") pozwolenia na budowę polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie wolnostojącej przy ul. [...] [...], [...] i [...] w P..

Pismem z dnia 27 stycznia 2021 r. D. M. (zwana dalej "Skarżącą") wraz z P. M. złożyli wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją z 2019 r. oraz wstrzymanie jej wykonania. Jako podstawę swojego żądania, wskazali art. 145 § 1 pkt 2 i 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zmianami, zwanej dalej "k.p.a."). Jak wskazano w uzasadnieniu, wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. W aktach sprawy wskazano, że należący do Skarżącej i P. M. garaż jest wyższy niż w rzeczywistości, a zatem nie można było zaprojektować garażu po stronie inwestora wyższego niż ich garaż. Na rysunku były równe wysokości. Zdaniem Skarżącej jest to istotna okoliczność, ponieważ w tym zakresie, zapadłaby inna decyzja. Skarżąca uważa, że błąd co do wysokości jej garażu został popełniony już w 2009 r., kiedy inwestor uzyskał decyzję o warunkach zabudowy.

Skarżąca z ostrożności procesowej podniosła, jako podstawę wznowienia, przepis art. 145 § 1 pkt 2 k.p.a. sugerując, że mogło dojść do popełnienia czynu zabronionego prowadzącego do sfałszowania dokumentacji projektowej.