Wyrok WSA w Opolu z dnia 25 sierpnia 2022 r., sygn. II SA/Op 494/21

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 25 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi H. K. na postanowienie Wojewody Opolskiego z dnia 10 sierpnia 2021 r., nr IN.II.7581.23.2021.MKOS w przedmiocie niedopuszczalności odwołania w sprawie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym przez H. K. (dalej: strona, skarżąca) postanowieniem z 10 sierpnia 2021 r., nr IN.II.7581.23.2021.MKOS, Wojewoda Opolski (dalej: Wojewoda), działając na podstawie art. 134 ustawy z dnia z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 z późn. zm.), dalej Kpa, po rozpoznaniu odwołania strony od decyzji Starosty Oleskiego (dalej: Starosta) z 12 marca 2004 r., nr GKM.II.7221-1/04, odmawiającej zwrotu nieruchomości położonej w O. oznaczonej nr a, k.m. [...], o powierzchni [...] ha (dalej jako nieruchomość) - stwierdził niedopuszczalność odwołania.

Argumentując podjęte rozstrzygnięcie organ odwoławczy na wstępie przybliżył dotychczasowy przebieg postępowania, według chronologii zdarzeń, wskazując przy tym prawne regulacje przedmiotu. Zaakcentował także, że sprawa była już przedmiotem badania tak w administracyjnym toku instancyjnym jak i sądowoadministracyjnym. W tych ramach przypomniał, że strona pismem z 12 lipca 2021 r. zatytułowanym "Decyzja odwołująca się" zakwestionowała prawidłowość rozpoznania jej wniosku o zwrot wyżej wymienionej nieruchomości, położonej w O. oznaczonej jako działka a o pow. [...] ha. Przypomniał także organ odwoławczy, że żądanie strony było już przedmiotem postępowania prowadzonego przez Starostę Oleskiego, który decyzją z 12 marca 2004 r., działając na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2001 r., nr 49, poz. 509 ze zm.) oraz art. 229 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r., nr 45, poz. 543 ze zm.; obecnie: Dz. U. z 2021 r., poz. 1899 ze zm.), dalej: u.g.n., odmówił zwrotu objętej żądaniem strony nieruchomości. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się strona. Natomiast organ odwoławczy decyzją z 30 czerwca 2004 r., działając na podstawie art., 138 § 1 pkt 1 Kpa w związku z art. 136 ust. 3, art. 137 ust. 1 pkt 1, art. 216 u.g.n., utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne. W uzasadnieniu, co wymaga zaznaczenia, powielił argumentację wskazaną przez organ pierwszej instancji i podkreślił, że J. W. - wbrew twierdzeniem skarżącej - otrzymał odszkodowanie za budynki i urządzenia, które znajdowały się na przedmiotowym gruncie. Od tego rozstrzygnięcia, co także przypomniał organ odwoławczy, strona wywiodła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, jednakże uchybiła terminowi do jej wniesienia. Po rozpatrzeniu wniosku strony o przywrócenie terminu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu postanowieniem z 10 października 2005 r., sygn. akt II SA/Op 283/05, odmówił jego przywrócenia. Skarżąca wywiodła od tego postanowienia zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, które Sąd ad quem postanowieniem z 7 grudnia 2005 r., sygn. akt I OZ 1345/05, oddalił jako bezzasadne. Następnie WSA w Opolu postanowieniem z 13 marca 2006 r., sygn. akt II SA/Op 283/05, odrzucił skargę strony z uwagi na uchybienie terminu do jej wniesienia.