Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 lipca 2022 r., sygn. IV SA/Wr 339/22

Zabezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca) Sędziowie: Asesor WSA Marta Pająkiewicz-Kremis Sędzia WSA Katarzyna Radom po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 lipca 2022 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] marca 2022 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję w całości; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy jn.

K. S. (dalej: strona, skarżący) - pismem z 23 kwietnia 2021 r. - wystąpił do organu I instancji (Burmistrza O.) z wnioskiem o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką. Jako uprawniony do specjalnego zasiłku opiekuńczego na okres 2020/2021, wniósł o uchylenie decyzji dotyczącej przyznania mu tego zasiłku w przypadku wydania decyzji przyznającej świadczenie pielęgnacyjne.

Organ I instancji wezwał stronę do złożenia oświadczenia o bezwarunkowej rezygnacji ze specjalnego zasiłku opiekuńczego.

W piśmie z 25 maja 2021 r. - odpowiadając na wezwanie organu - strona podtrzymała stanowisko o rezygnacji z należnego jej specjalnego zasiłku opiekuńczego z momentem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Przywołując wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA ) z 13 lipca 2018 r. (I OSK 235/18) stwierdziła, że organ nie może od niej oczekiwać, aby w pierwszej kolejności zrezygnowała