Wyrok NSA z dnia 13 lipca 2018 r., sygn. I OSK 235/18

Najistotniejszą kwestią winno być dla organów administracji publicznej jedynie takie załatwienie sprawy, by zagwarantować stronie wybór świadczenia i jednocześnie nie pozbawić jej należnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym mężem wsparcia ze środków publicznych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska, Sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.), Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Mazur, po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 grudnia 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 723/17 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2017 r. (sygn. akt II SA/Łd 723/17) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi J. K. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] lipca 2017 r. i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji odmawiające skarżącemu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Powyższy wyrok wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. Prezydent Miasta Pabianice na podstawie art. 104 K.p.a. oraz art. 17 ust. 1 pkt 1 - 4, ust. 1a pkt 1 - 3, ust. 1b pkt 1, 2, ust. 5, art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 1518 ze. zm.) oraz § 1 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015 r. w sprawie postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. poz. 2284) odmówił skarżącemu przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad żoną B. K. Przyczyną odmowy było ustalenie, że niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała po ukończeniu przez nią 18 roku życia, a zatem niespełnienie warunku przewidzianego w art. 17 ust. 1 b pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zgodnie z tym przepisem, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia.