Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2022 r., sygn. I SA/Wa 1437/22

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Kołtun - Kulik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu P. S.A. w [...] na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] kwietnia 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala sprzeciw.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 13 kwietnia 2022 r., nr KKU-2/21, Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa (dalej: "KKU", organ odwoławczy) - na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 735 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") - po rozpatrzeniu odwołania Gminy [...], uchyliła w całości decyzję Wojewody [...] z 7 grudnia 2020 r., nr IN.II.7532.1.55.2020.MR, w przedmiocie odmowy potwierdzenia nabycia nieodpłatnie własności nieruchomości i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Decyzja organu odwoławczego została wydana w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne.

Pismem z 26 maja 2020 r. Prezydent Miasta [...] wniósł do Wojewody [...] o stwierdzenie nabycia przez Gminę [...] z mocy prawa, w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.), własności nieruchomości położonej w [...], oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr [...] o powierzchni 10 4700 ha i nr [...] o powierzchni 17 5600, zapisanej w księdze wieczystej nr [...].

Ww. decyzją z 7 grudnia 2020 r., nr IN II.7532.1.55.2020.MR, Wojewoda [...] (dalej: "Wojewoda, "organ I instancji) odmówił potwierdzenia nabycia z mocy prawa przez Gminę [...], nieodpłatnie, własności wyżej opisanej nieruchomości Skarbu Państwa położonej w obrębie [...],

W uzasadnieniu decyzji wskazał, że we wniosku z 26 maja 2020 r. Gmina [...] podniosła m.in., iż zgodnie z decyzją z 15 stycznia 1999 r., nr G.IV-7242/17/99, Wojewoda [...] stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości przez Państwowe Przedsiębiorstwo [...] w [...] jako dotychczasowego zarządcy tego gruntu, natomiast budynki i urządzenia znajdujące się na ww. gruncie stały się z dniem 5 grudnia 1990 r. z mocy prawa własnością tegoż przedsiębiorstwa. Wskazana decyzja Wojewody [...] z 15 stycznia 1999 r. została wydana w oparciu o art. 200 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (j.t. Dz. U z 2020 r., poz. 1990 ze zm., dalej: "u.g.n."). Przepis art. 200 ust. 1 ww. ustawy stanowi o stwierdzeniu nabycia z mocy prawa, na podstawie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości z dniem 5 grudnia 1990 r., prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz własności budynków i innych urządzeń i lokali przez państwowe i komunalne osoby prawne, które posiadały w tym dniu grunty w zarządzie. Jedynym i podstawowym warunkiem uwłaszczenia państwowych i komunalnych osób prawnych w oparciu o art. 200 ust. 1 u.g.n. było legitymowanie się przez te osoby w dniu 5 grudnia 1990 r. prawem zarządu gruntami oraz budynkami. Okoliczność pozostawania działki w zarządzie takiej osoby w dacie 5 grudnia 1990 r. przesądzała zatem o konieczności stwierdzenia uwłaszczenia. Organ I instancji podniósł ponadto, że art. 16 § 1 k.p.a. ustanawia ogólną zasadę trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych, która wyraża się w tym, że decyzje te obowiązują tak długo, dopóki nie zostaną uchylone lub zmienione przez nową decyzję opartą na odpowiednim przepisie prawnym. Wskazał, że decyzja Wojewody [...] z 15 stycznia 1999 r. posiada walor ostateczności, nie została uchylona lub zmieniona przez nową decyzję opartą na odpowiednim przepisie prawnym, nie stwierdzono również jej nieważności przez właściwy organ, a organ który ją wydał jest nią związany do czasu jej zmiany w sposób przewidziany prawem. Tym samym, w ocenie organu I instancji, należy uznać - wobec faktu, że decyzja Wojewody Opolskiego z 15 stycznia 1999 r. ma powagę rzeczy osądzonej co do tego, co w związku z podstawą prawną stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia - że przedmiotowa nieruchomość została przekazana w zarząd Państwowemu Przedsiębiorstwu [...] w [...].