Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 czerwca 2022 r., sygn. II SA/Ol 353/22

Pomoc społeczna

Dnia 30 czerwca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 czerwca 2022 roku sprawy ze skargi W. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z (...) wydaną przez Prezydenta Miasta E. (dalej jako: organ I instancji), na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 2268, dalej jako: u.p.s.)., odmówiono W. Z. (dalej jako: wnioskodawca, strona lub skarżący) przyznania pomocy w formie zasiłku okresowego. W uzasadnieniu podano, że wniosek o przyznanie pomocy finansowej w formie zasiłku okresowego strona złożyła 8 listopada 2021 r., a następnie ponownie w dniach: 25 listopada 2021 r., 1 grudnia 2021 r., 9 grudnia 2021 r., 27 grudnia 2021 r., 5 stycznia 2022 r. i 24 stycznia 2022 r. Wskazano, że z wywiadu środowiskowego przeprowadzonego 23 listopada 2021 r. wynika, że wnioskodawca mieszka sam i samodzielnie prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Wnioskodawca oświadczył, że nie pracuje i nie posiada własnego dochodu. Podniesiono, że z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że do 31 grudnia 2019 r. wnioskodawca miał zarejestrowaną działalność gospodarczą związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych. Działalność tę zawiesił 1 stycznia 2020 r. Podczas przesłuchania w charakterze strony 30 grudnia 2021 r. wnioskodawca oświadczył, że od maja 2021 r. źródłem jego utrzymania jest pomoc ze strony rodziny, od której otrzymuje pomoc finansową, wyżywienie oraz utrzymanie. Natomiast wszelkie usługi, które wykonuje, związane są jedynie z branżą muzyczną, głównie dla znajomych jako reklama jego działalności. Sam przewozi sprzęt muzyczny na imprezy, bądź uroczystości. Posiada samochód typu van, którego wycenił na kwotę 1000 zł. Wyjaśnił, że osobiście nie ponosi kosztów związanych ze świadczeniem usług, gdyż środki finansowe na ten cel otrzymuje od rodziny. Potwierdził, że zamieszkuje sam w lokalu, którego jest właścicielem, a które dostał od matki w formie darowizny. W świetle powyższych okoliczności organ I instancji uznał, że wnioskodawca pozostaje na całkowitym utrzymaniu najbliższej rodziny - siostry oraz matki - które zabezpieczają jego niezbędne potrzeby życiowe: ponoszą opłaty związane z utrzymaniem mieszkania, opłacają rachunki za czynsz, energię, telefon, telewizję i internet, a także dokonują zakupu paliwa do samochodu. Łącznie miesięczna pomoc rodziny wynosi 839 zł. Ponadto ustalono, że strona jest właścicielem dwóch samochodów, a nie jednego - jak podawała - zaś za pośrednictwem komornika sądowego w postępowaniu egzekucyjnym, prowadzonym z wniosku strony, od dłużnika wyegzekwowano i przekazano na konto strony: 130,44 miesięcznie od lutego 2021 r. do maja 2021 r., 129,57 zł miesięcznie od lipca 2021 r. do września 2021 r. i 129,57 zł od listopada 2021 r. do grudnia 2021 r., które to kwoty stanowią dochód strony. W tej sytuacji organ I instancji uznał, że stronie nie przysługuje wnioskowana pomocy z uwagi na przekroczenie kryterium dochodowego.